Zonsopkomst en ondergang in Lunteren

 

Rode Wouw

Medio 2023 en in januari 2024 heb ik drie bezoekjes gebracht 

aan de Valk Roofvogels in Lunteren.

Een plek waar je voor diverse soorten vogels kunt fotograferen,

die 1 voor 1 vrij rond mogen vliegen in het open veld.

Geen leertjes aan de poten, maar uiteraard wel een ring.

Ik ben er diverse keren geweest en iedere keer is het weer anders.

De eigenaar is zelf geen fotograaf, maar hij weet dondersgoed

hoe een goede foto gemaakt kan worden.

Hij houdt rekening met achtergronden en aanvliegroutes

van de diverse vogels.

Wanneer hij een advies geeft om ergens te staan,

dan is het handig om dit op te volgen.

Een hoop mensen zullen dit helemaal niets vinden,

want het zijn natuurlijk wel vogels in gevangenschap,

die een kunstje opvoeren voor 15 fotografen.

Tsja, dat is natuurlijk zeker waar.

Ben je principieel tegen dit soort evenementen,

dan kan ik dat zeer goed begrijpen.

Ook ik heb er een dubbel gevoel over.

Maar de "magie" van deze plek zorgt ook

voor een bepaalde aantrekkingskracht.

Jonge Bosuil

Zo nu en dan zijn er speciale sessies.

Daarmee bedoel ik niet de sessies waar een styliste bij aanwezig is,

maar een sessie bij zonsopkomst of ondergang.

Op 27 mei is er een zonsopkomst-sessie en die begint niet ver na 05:00 uur,

want om 05:30 uur komt de zon op.

Het is iedere keer weer een verrassing welke soorten

vrij rond mogen vliegen.

De aanwezige fotografen kunnen eventueel een voorkeur

voor een bepaalde soort aangeven en dan wordt er gekeken

of het mogelijk is.

Er zijn een aantal soorten die iedere keer wel langskomen.

Zoals de Sneeuwuil, de Oehoe en de Zeearend.

Maar eind mei zijn er ook jonge vogels om te fotograferen,

zoals de jonge Bosuil en de jonge Oehoes.

Verder zijn er ook niet-roofvogels zoals de Bijeneter en de Hop.

Het verbaast mij aldoor dat de vogels er niet vandoor gaan,

wanneer ze de kans krijgen.

De ochtend begint dus met de jonge Bosuil

met in de achtergrond op opkomende zon.

De Takkeling mag ruim een uur lang buiten spelen

en wordt ietsje later in zijn meer natuurlijke omgeving gezet.

Hop

Het echt mooie ochtendlicht is altijd snel voorbij en dus

wisselen de Hop en de Bijeneter elkaar snel af

Bijeneter

Ik fotografeer met een 300mm lens en neem daarmee expres wat verder afstand

dan de meeste andere aanwezigen, die bijna allemaal met zoom-lenzen fotograferen.

Dan gaan ze er zo dicht opstaan, dat ze bijna volledig uitgezoomd

de vogel beeldvullend op de foto hebben staan.

Het gevolg zijn dan onrustige achtergronden en dat zijn dan foto's

die bij mij meestal in de prullenbak verdwijnen.

Een groot nadeel voor mij is dan, dat vaak mijn uitzicht

op het onderwerp verstoord is.

Vaak een arm, schouder of een hoofd dat in mijn beeld komt.

Dan sta ik met mijn camera op statief een stuk achter een groepje

mensen en is het dys een beetje schuiven van links naar rechts om een vrij beeld te krijgen.

Inmiddels weet ik dat dus en houd ik er rekening mee.

Af en toe vraag ik of mensen stil willen staan,

zodat ik er mooi tussendoor kan fotograferen.

Bijeneter

De meeste mensen die hier naartoe komen, zijn onervaren vogelfotografen.

Dat merk je aan alles en direct valt op dat heel veel deelnemers geen idee

hebben welke soort ze voor hun lens krijgen.

Achteraf  wordt er een lijstje gemaakt met de soorten in volgorde van opkomst.

Ik kan mij daar wel eens aan storen, dat men geen idee heeft

wat een Steenuil of een Ransuil is.

Het voordeel voor mij is, dat veel deelnemers na het nemen van 20 foto's

het wel genoeg vinden en dan mij de ruimte geven om ongestoord verder te gaan.

Hop

Ik ga altijd door met fotograferen, totdat een vogel echt van de setting wordt

gehaald. Je weet nooit wat voor mooi beeld je nog kunt maken.

Bosuil

Terwijl iedereen de aandacht richt op een paar Oehoe-kuikens,

maak ik gebruik van de rust die er nu is bij de jonge Bosuil.

De takkeling gaat heerlijk aan de wandel in de boom

en ik heb alle ruimte om een mooi standpunt in te nemen

en foto's te maken zonder dat ik mij druk hoef te maken,

 dat er een iemand door mijn beeld loopt.

Bosuil

Het jonge Bosuiltje wordt weggehaald en dan verleg ik ook mijn aandacht

naar de mini Oehoe's.

Maar de kleine, witte bolletjes zijn zo schattig voor de meeste mensen,

dat het lastig is om een goed vrij uitzicht te krijgen.

Ik heb het vermoeden, dat ze nog wel een tijdje aanwezig zullen blijven,

dus wacht ik rustig mijn kans af.

Het Steenuiltje komt tevoorschijn en dat verschuift de aandacht van de groep.

Steenuil

Ik wil het liefst de soorten fotograferen die in de vrije Nederlandse natuur voorkomen.

De diverse Uilensoorten hebben dan nog eens mijn grootste interesse.

Maar ze hebben hier 1 roofvogel waar ik iedere keer op hoop.

Eén van het paartje Rode Wouwen heeft een geweldig mooie koptekening.

De openingsfoto is van deze vogel.

Rode Wouw

Jammer genoeg is de vogel nu in de rui,

maar zijn kop ziet er nog steeds prachtig uit.

Rode Wouw

Terwijl de meeste mensen nog foto's aan het maken zijn van de Rode Wouw,

zie ik mijn kans schoon om in alle rust de kleine Oehoe's te fotograferen.

Oehoe

Normaliter geef ik de vogels meer ruimte in een beeld,

maar ik vond deze uitsnede wel passend.

De jonkies zijn nog niet zo oud en de ouder geeft ze liefdevol eten.

Oehoe

In Nederland groeit het aantal wilde Oehoes erg snel.

Beroemd zijn de Oehoe's in de groeve bij Winterswijk en

de Sint Pietersberg bij Maastricht.

Deze vogels zorgen al jaren voor nageslacht en die waaieren alle kanten uit.

Tegelijkertijd ontsnappen er ook exemplaren uit gevangenschap en komen

er wilde exemplaren onze kant op vanuit het oosten.

Zo'n grote Uil is toch een mooie aanwinst voor ons land.

Zo weten steeds meer soorten roofvogels zich weer te nestelen in Nederland.

De Zeearend is daar een goed voorbeeld van, maar ook de Visarend,

de Rode Wouw, de Slachtvalk en dus de Oehoe.

Helaas is net de natuurherstelwet afgeketst en ik hoop

maar dat dit niet een al te grote invloed gaat krijgen op onze natuur.

Ik vrees echter het ergste.

Natuur raakt steeds verder ondergeschikt en zeker

met de partijen die nu aan de macht komen.

Inmiddels gaat de klok richting 09:00 uur en

komt als laatste de Afrikaanse Zeearend langs.

Afrikaanse Zeearend

Een mooie ochtend was het weer en alle aanwezigen gaan 

dolenthousiast naar huis. De eigenaar en zijn vrouw halen

echt alles uit de kast om iedereen een geweldige ervaring te geven.

Iedere keer verbaas ik mij er weer over,

dat de verschillende soorten vogels er niet vandoor gaan.

Zo'n twee weken later krijg ik een seintje dat er 

een \zonsondergang-sessie zal zijn.

Twee dagen van te voren kijk ik naar het weerbericht

en het wordt wederom prachtig weer 

en dus hopelijk een mooie zonsondergang met magische kleuren.

Ik kan het laatste plekje bemachtigen en op 6 juni ben ik om 19:00 uur ter plaatse.

Oehoes

De twee kleine Oehoes zijn al flink gegroeid.

Een aantal jaren terug was er een familie te bewonderen 

in safaripark Beekse Bergen.

Een paartje wilde Oehoes had een mooi plekje bemachtigd

en je moest echt de exacte plek weten om ze te spotten.

Veel mensen geen speciaal naar het park om ze te fotograferen.

Giervalk

Er worden iedere keer minimaal 10 verschillende soorten losgelaten.

Deze keer komt de Giervalk  langs en even later mag de Afrikaanse Zeearend

een prooi uit de grote vijver pakken.

Afrikaanse Zeearend.

Dit soort momenten gaan zo snel, dat het lastig is om goed te reageren.

De nieuwste camera's zijn zo snel en hebben heel veel

scherpstelpunten, zodat het een stuk makkelijker is om

fraaie actieplaten te schieten.

Met mijn wat oudere camera en lenzen is dat een stuk lastiger.

Omdat ik inmiddels weet wat er gaat gebeuren en waar ik op moet letten,

heb ik een iets grotere kans om een aardige plaat te maken.

Oehoes

Een tweetal iets oudere jonge Oehoes vermaken zich prima in het weiland.

Hier zitten ze even bij elkaar, maar ze huppelen lekker rond met z'n tweetjes.

Rond een uur of 9 komen de Hop en de Sneeuwuil tevoorschijn en

wordt de avond afgesloten door nog 3 andere ilensoorten.

Hop

De Hop levert altijd wel een leuk vliegbeeld op.

Mbv een meelworm en een ratelende camera zit er meestal wel een mooie bij.

De eerste poging is net als met het maken van een pannenkoek.

Die mislukt meestal.

Je moet net even weten hoe hoog je de camera moet houden,

zodat je de vogel volledig in beeld krijgt.

Gelukkig krijg je bij de Hop een aantal kansen.

Hop

Terwijl de zon steeds verder zakt, wordt het licht steeds zachter.

Het mooist is natuurlijk wanneer de Hop zijn kuif even opzet.

Dat is het moment waar ik altijd op wacht.

Hop

Hop

De Hop gaat en de Sneeuwuil komt.

Meestal laat ik de Sneeuwuil een beetje links liggen,

want vaak raakt de witte vogel overbelicht,

wanneer je hier gewoon overdag komt.

Sneeuwuil

Uiteraard wil je deze vogel het liefst in een sneeuwlandschap fotograferen,

maar dat kan in Nederland maar een paar dagen.

Dan moet je maar net kunnen of dat er nog een plekje beschikbaar is.

Sneeuwuil

Deze Sneeuwuil heeft een eigen wil en het is maar net hoe zijn humeur is

of hij zich mooi en veelvuldig laat fotograferen.

Soms vliegt hij alle kanten op en gaat lekker ergens op het dak zitten.

Hoewel hij op dit soort dagen even lekker vrij mag vliegen,

gaat de Sneeuwuil er toch niet vandoor.

Net als al die andere vogels.

Sneeuwuil

De zon daalt steeds verder en zorgt voor een fraaie lichtval.

Sneeuwuil

Nog even snel een portretje en dan op naar de Steenuil

Steenuil

Mooi op een paaltje met in de achtergrond de ondergaande zon.

Steenuil

Het is even zoeken naar het juiste standpunt.

Het lijkt simpel, maar er zijn nog een aantal mensen die dat ook proberen.

Een kwestie van geduld en je niet te druk maken,

wanneer er weer eens iemand je beeld in wandelt.

Bosuil

Vlak voor zonsondergang laat de jonge Bosuil zien,

dat hij inmiddels al goed kan vliegen.

Zo'n vogel groeit toch enorm in twee weken tijd.

Dwergooruil

De avond wordt afgesloten met een dwergooruil.

Een soort die sporadisch gehoord/gezien wordt in Nederland.

Dat de Dwergooruil hier voorkomt,

blijkt uit gevonden verkeerslachtoffers.

Niet veel, maar ze zijn er wel.

Inmiddels wordt het te donker om verder te fotograferen en

als 1 van de laatste berg ik mijn spullen op.

In een volgend blog kom ik nog 1x terug op deze plek.

In januari werd er een speciale prooisessie gegeven.

Het was niet super bijzonder,

maar toch weer een aantal mooie foto's kunnen maken oa van deze:

Havik

Tot de volgende keer,

René