De Bontbekplevier en de Kleine Plevier

Bontbekplevier

Deze keer ging ik op zoek naar de bontbekplevier.

Qua grootte en kleur bijna gelijk aan de kleine plevier en die was ook al zo lastig te vinden.

Ik ben in 't Gooi op een plek waar een paartje bontbekplevieren een aantal keren gezien is.

Vroeg in de ochtend kom ik op de locatie aan en heb geen idee waar ik moet beginnen.

Het gebied waar de bontbekjes rondlopen is zo groot als 10 tot 13 voetbalvelden.

Probeer daar maar eens een vogel terug te vinden die ongeveer net zo groot als een merel is en

dan ook nog eens een fantastische schutkleur heeft.

Ik besluit om heel rustig het gebied te doorkruizen en de grond heel goed in de gaten te houden.

In de verte zie ik een bruine kiekendief zweven.

en baal er van dat de weersvoorspelling weer eens niet klopt.

Het zou zonnig moeten zijn, maar in plaats van zon zie ik voornamelijk wolken.

Toch ben ik erg blij met deze foto.

Ik vind het wel wat hebben, zo'n silhouet.

Langzaam wandel ik door het gebied en probeer niets te verstoren.

Overal zie ik sporen van honden en begrijp dat het hele gebied gebruikt wordt om

honden uit te laten.

Dat moet inhouden dat de vogels niet zo heel schuw zijn, maar ook dat ze nestelen op de

iets rustigere plekken. Goed om mij heen kijkend, zie ik een aantal plekken waar de doorsnee

hondenbezitter niet snel doorheen zal lopen.

Het zonnetje begint er gelukkig door te komen en terwijl ik op de meest 

kansrijke plek aankom, zie ik iets wat mij bekend voorkomt.

Geen bontbekplevier maar een kleine plevier.

  Grappig fenomeen eigenlijk. Tot een paar weken geleden had ik nog nooit

een kleine plevier gezien en toen ik er éénmaal eentje gezien had, zie ik ze met grote regelmaat.

Dan pas weet je namelijk waar je op moet letten en gaan dit soort vogeltjes ook opvallen.

Omdat het toch geen alledaags vogeltje is, wil ik toch van de gelegenheid gebruik maken 

om de kleine plevier op de foto te zetten.

Rustig ga ik op mijn knieën zitten en kijk om mij heen.

Als er namelijk één rondloopt, zal de partner niet ver weg zijn.

En ja hoor, na een paar minuutjes turen en staren zie ik nummer twee.

Op nog geen vijf meter bij mij vandaan staat de tweede kleine plevier roerloos naar mij te kijken.

Zo ontzettend goed gecamoufleerd dat je er gewoon iedere keer overheen kijkt.

Helaas schrikken ze van een loslopende hond en vliegen luid roepend weg.

Ik kijk goed waar ze landen en loop die kant op.

Kleine Plevier

Inmiddels weet ik ook hoe ik dit soort vogeltjes moet benaderen.

Rustig loop ik hun kant op en hou ze ondertussen goed in de gaten.

Zodra ik zie dat ze heen en weer beginnen te wippen, weet ik dat ik te dichtbij kom.

Gauw een paar pasjes achteruit en op de knieën. De plevieren worden weer rustig en ik kruip een klein

stukje dichterbij en ga languit liggen.

Dan is het gewoon afwachten totdat ze vanzelf dichterbij komen.

en ja hoor, ze wandelen totaal op hun gemak om mij heen.

Beetje poetsen, beetje eten, alleen waar komt dat geklik toch aldoor vandaan.

Ik kan mij hier nog wel een uur mee vermaken, maar ik wil toch ook wel graag die bontbekjes

zien en fotograferen.

Een klein stukje achteruit kruipen, rustig opstaan en weglopen en de pleviertjes

blijven rustig doorgaan met waar ze mee bezig waren.

Nu moet ik wel heel goed opletten waar ik loop, want er zou wel eens ergens een nest kunnen liggen.

Inmiddels nemen het aantal honden behoorlijk toe en dat vinden de kieviten niet erg leuk.

Luid roepend vliegen ze op en proberen de vijanden weg te leiden van de nesten.

Het blijft een beetje raar weer. Het ene moment zonnig en onbewolkt en het volgende moment

schuiven er toch weer wolken voor de zon.

Het blijkt toch wel een prachtig gebied, met veel verschillende soorten vogels.

Een zingende blauwborst

Een moedereend

met 10 kuikentjes.

Een visdiefje

Allemaal leuk om te fotograferen, maar ik kom natuurlijk voor de bontbekpleviertjes.

De tocht door het gebied gaat door en ik ga de richting op waar de honden niet aanwezig zijn.

In de verte zie ik dat er een klein vogeltje opgejaagd wordt door een paar kraaien.

Als ik zie waar de vogel ongeveer neerkomt, maak ik van grote afstand een foto.

Na het uitvergroten zie ik het direct: Een bontbekplevier!

Gauw de juiste richting oplopen, terwijl ik de vogel op de grond in de gaten houd.

Op zo'n 20 meter afstand ga ik op mijn knieën zitten om in ieder geval een foto te kunnen maken.

Hier is goed te zien in wat voor gebied deze vogels voorkomen.

Gewoon op een plek waar gewerkt wordt.

Langzaam begeef ik mij ietsje meer in de richting van de bontbekplevier, ondertussen zoekend 

naar nummer twee.

De tweede helft van het paartje (als er al een paartje is) krijg ik niet te zien.

Ik vermoed dat er toch wel al gebroed wordt en ik blijf maar op een behoorlijke afstand.

Ik ga weer languit liggen zodat de kleine vogel zich minder bedreigd voelt.

Dat werkt ook bij deze bontbekplevier, want langzaam maar zeker komt hij steeds dichterbij.

Gewoon rustig afwachten en niet teveel bewegen en de vogels raken steeds meer op hun gemak.

Omdat er niet echt veel gebeurd, besluit ik de vogel verder met rust te laten en het terrein

nog even verder te verkennen.

Ik ga op zoek naar de jonge eendjes.

Altijd een mooi onderwerp.

Ik heb ze al snel gevonden en ik ga rustig aan de waterkant zitten.

In eerste instantie zijn ze onrustig, maar als ik rustig blijf zitten en niet beweeg, zijn ze snel

weer op hun gemak. Zelfs de moeder trekt zich weinig van mij aan.

Op een steile oever is het altijd lastig om een wat lager standpunt in te nemen,

maar met een beetje improviseren lukt dat wel.

Zo nu en dan komen ze bijna mijn lens in zwemmen.

Als laatste deze twee foto's van een broedende fuut in een gracht in het centrum van Amsterdam.

Tussen de woonboten in zit ze rustig op haar gemak.

Iedere dag kom ik hier langs en hoop de 4 jonkies nog op het nest te kunnen fotograferen.

Tot de volgende keer,

René