Hele kleine Kleine Plevieren

Jonge Kleine Plevier

Ik krijg te horen dat er op een bouwterrein bij mij in de buurt, een stelletje

kleine plevieren rondwandelen.

Nou heb ik de laatste 2 maanden al een aantal stelletjes kleine plevieren op

verschillende locaties in Amsterdam bezocht, maar als ze zo dichtbij zitten is

het toch leuk om even te gaan kijken.

Aangekomen in de bewuste buurt, moet ik toch eerst nog even zoeken.

Er zijn namelijk een viertal gebiedjes die aan de voorwaarden voldoen om 

kleine plevieren te herbergen.

Omdat ik uit ervaring inmiddels weet dat deze vogeltjes wel heel lastig te spotten zijn,

ga ik op goed geluk de vier veldjes maar rustig bekijken.

De eerste drie die ik uitkies om te bekijken zien er het meest hoopvol uit,

maar mooi geen kleine plevier te bekennen.

Of ik zie ze gewoon over het hoofd......

Tegen beter weten in ga ik toch maar het vierde veldje bekijken.

Een heel klein braak liggend bouwterreintje, vlak naast een hoop studentenwoningen.

Niet echt een plek voor schuwe vogeltjes, maar ik hoor al snel het

alarmerende geluid van kleine plevieren.

Maar waar zitten ze nou toch?

Ik loop heel rustig het terreintje op en al snel zie ik er eentje op de grond zitten.

Ik maak een foto en kijk even op mijn schermpje om één en ander te checken.

In de uitvergroting zie ik dat er een jonkies onder moeders rokken zit.

Direct doe ik een paar stapjes achteruit en ga op mijn knieën zitten.

Ik besluit om de situatie even aan te kijken, om te zien of ik kan blijven 

of beter kan verdwijnen.

Maar moeder ziet al gauw dat ik geen enkele bedreiging vorm op deze afstand en geeft

haar jong de gelegenheid om weer rond te gaan rennen.

Moeder gaat weer rustig liggen en voor mij is dit het teken om een stukje dichterbij te schuifelen

en daarna languit te gaan liggen.

Misschien komt het kuikentje nog wel even langs voor een leuke foto.

Ze kijkt mij nog even aan en weet nu zeker dat de kust veilig is.

Dan komt de verrassing:

Ik zie nog een koppie tevoorschijn komen en naast het koppie (rechts daarvan) zie ik ook

nog eens twee kleine pootjes, die niet van het zichtbare kuikentje kunnen zijn.

Dus dat zijn in totaal drie kleine Kleine Pleviertjes.

Nummer twee komt onder de moeder vandaan en zet direct een grote mond op en 

gaat, net als nummer 1, lekker op onderzoek uit.

Dan komt ook nummer drie tevoorschijn en die begint eten te zoeken.

Nu ik op de grond lig, verlies ik een beetje het overzicht en moet heel goed rondkijken

om de bliksemsnelle kuikentjes te ontdekken.

Dan voel ik iets over mijn been heen huppelen. Ik schrik eventjes, kijk naar links en

zie een kuikentje langs wandelen.

Ik maak een klein geluidje en het kleintje draait zich om en blijft even staan.

Het kleine heeft duidelijk nog nooit een mens van zo dichtbij gezien en is in

z'n geheel niet bang.

Hij kijkt mij nog eens goed aan en loopt rustig weg.

Het begint nu donkerder te worden en dus voor mij het sein om te vertrekken.

Twee dagen later ga ik nog een keertje langs om te kijken hoe het met de 3 kleintjes is.

Het is opvallend hoeveel kleine plevieren er dit jaar te zien zijn in de stad.

Ik vermoed dat de crisis in de bouw daar iets mee te maken heeft.

Veel bouwterreinen liggen er verlaten bij en zijn daardoor ideaal voor de kleine plevier.

Nu ik weet waar ik moet kijken, ontdek in de familie direct.

Alle drie de kleintjes zijn nog in leven.

Jammer genoeg krijg ik er niet meerdere tegelijk op de foto.

Terwijl moeder en de jonkies aan de ene kant van het terrein zitten, houdt de vader

het andere gedeelte van het terrein in de gaten.

Maar ondertussen moet er natuurlijk wel gegeten worden.

Nu zie ik ook hoe de kleine plevier zijn voedsel hier vindt.

Eén voor één worden er sprietjes uit de grond getrokken, om te zien of 

er iets eetbaars mee naar boven komt.

Druk doende komt het vogeltje steeds dichterbij.

Maar hoewel de plevier inmiddels volledig aan mij gewend is, wordt ik toch af en toe

even goed bekeken.  Om daarna weer rustig zijn gang te gaan.

Het zijn fantastisch leuke vogeltjes. Jammer dat je ze zo weinig ziet.

In een volgend blog de vogels die ik de afgelopen tijd niet in een ander blog kon plaatsen,

zoals deze purperreiger.

Tot de volgende keer,

René