Strandvogeltjes

Kanoet

De tijd van de de grote vogeltrek komt weer dichterbij en waar kun je dat

beter bekijken dan aan zee.

Nu is het nog een beetje vroeg voor de echte trek, maar er worden inmiddels

al behoorlijk wat bijzondere soorten gespot boven zee.

Al heel lang hoop ik op een papagaaiduiker die dichtbij langs komt vliegen.

In de winter of het vroege voorjaar komen ze wel eens dicht langs het strand,

maar dan uiteraard niet in het zeer fraaie zomerkleed.

Dus ga ik al in september en misschien, heel misschien zie ik er

eentje die zijn mooie zomerkleedje nog aan heeft.

Aangekomen op mijn vaste plek valt het erg tegen met de aanwezigheid van 

verscheidene soorten. Veel meeuwen, maar daar kom ik niet voor.

Kanoet

De gebruikelijke vogels, buiten de meeuwen, zijn aanwezig.

Steenlopertjes en scholeksters genoeg, maar niet echt bijzonder natuurlijk.

Dan valt mijn oog op een andere strandloper: Een Kanoet

Die ontbreekt nog in mijn verzameling, dus snel een zo goed mogelijke foto

en dan daarna maar proberen om een mooie foto te maken.

Ietsje dichterbij, maar nog niet wat ik wil.

Het lukt me, na het maken van bovenstaande foto's, niet om nog dichterbij te komen

zonder dat de vogel opvliegt.

Ik besluit om even verder te wandelen, om te kijken wat er nog verder te zien valt.

Drieteenstrandlopertjes

Steenloper

Wat opvalt zijn de vele ruziemakende scholeksters.

Normaal gesproken leven die toch behoorlijk in harmonie met elkaar,

maar ze lijken nog wel een beetje te leiden aan territoriumdrang.

Echt vechten is er niet bij, maar er wordt wat af geschreeuwd naar elkaar.

Als er dan één vlucht en te dichtbij weer landen, dan gaat de overwinnaar

met gespreide vleugels, kop omlaag en al schreeuwend achter de verliezer aan.

Wat mij nu ook voor het eerst opvalt, is dat wanneer ze hun vleugels zo spreiden/opzetten

de kleur van de vleugelveren griijzig is. 

Geen belichtingskwestie dus, maar zoals ik het ook echt gezien heb.

Ze gaan gewoon verder met stoer doen, totdat er één ver genoeg wegvliegt.

Na mijn korte verkenningstochtje heb ik wel door dat het geen supersoortendag

zal worden. Dan kun je weggaan en het proberen op een ander plekje of

er maar het beste van proberen te maken.

Omdat mijn tijd beperkt is, wil ik deze niet besteden aan heen en weer rijden en

ga dus voor deur nummer 2.

Inmiddels heb ik wel geleerd dat je bij vogelfotografie het best de vogels naar 

je toe kan laten komen ipv er achteraan jagen.

Ik kies een mooi plekje uit en wacht op langskomende foeragerende vogels.

Kanoet

Al snel komen er twee kanoeten langs wandelen.

Een laag standpunt innemen is hier een pijnlijke aangelegenheid,

maar nu komt een sterk punt van de sony camera's om de hoek kijken.

Deze hebben namelijk een kantelbaar lcd-schermpje en in combinatie

met live-view is dat een prachtige feature.

Dus de camera laag houden en via het display kijken wat je fotografeert.

Het is wel even oefenen, maar als je er vaker gebruik van hebt gemaakt,

is het een eitje. Het nadeel is dat na het indrukken van de sluiter

het beeld verdwijnt op het schermpje, dus er komt een kleine geluksfactor bij kijken als 

je meerdere foto's achter elkaar neemt.

Terwijl ik heel rustig blijf zitten en af en toe een foto neem, wordt ik even

goed bekeken door de kanoeten.

Als ze door hebben dat ik geen enkel gevaar vorm, gaan ze rustig hun gangetje.

Zolang je rustig blijft zitten en geen onverwachte beweging maakt, komen

een hoop vogels steeds dichterbij.

Maar als ze heel dichtbij komen is het erg lastig om een foto te maken waar er meerdere opstaan.

Er is gewoon te weinig ruimte voor.

Dan komen er ook een aantal steenlopertjes mijn kant op.

De meeste zijn op dit moment niet op hun mooist, want de overgang naar het winterkleed

zorgt of voor een rommelig verendek of voor saaie kleuren.

Maar een aantal steenlopers zitten nog behoorlijk in de zomerveren en dan

zien ze er een stuk fleuriger uit.

En als ze dan ook nog eens op een mooi plekje gaan staan......

Tsja, daar wordt je dan vrolijk van ;-)

Ik heb hier overigens expres de ondergrond scheef laten staan.

Toen ik het wel even probeerde om recht te zetten,

zag ik al snel dat de steenloper er onnatuurlijk op kwam te staan. 

Echte evenwichtkunstenaartjes zijn het.

Helaas geen papagaaiduikers (weer niet) vandaag of andere echt bijzondere soorten.

Wel altijd leuk om weer een soort te fotograferen, die je niet eerder 

echt lekker voor de lens hebt kunnen krijgen.

Ach, het kan niet alle fotodagen feest zijn, toch?

Waterral

In een volgend blog nogmaals aandacht voor de alweer iets grotere waterrallen en dodaarzen.

Tot de volgende keer,

René