Roerdompen en Nonnetjes

Fuut (ja ja, alweer een fuut)

De winter is de ideale tijd om roerdompen te fotograferen.

Tenminste, als er ijs ligt en de schuwe roerdomp uit het riet moet komen om eten te vinden.

Hoewel er nog geen enkele ijsvorming is, komen de roerdompen in deze periode

toch ietsje meer uit de dekking.

De weersverwachting geeft aan dat het bewolkt weer wordt met zo nu en dan zon.

Nou, dat laatste kan ik echter wel vergeten.

Het weer is grijs en grauw en met zulke omstandigheden kan ik met 

mijn lens echt mooie foto's wel vergeten. 

Wat dat betreft is de sigma 50-500mm een echte mooi weer lens.

In het gebied aangekomen, waar de roerdompen moeten zitten, zie ik bij aankomst

direct een (voor mij) ideaal plaatje ontstaan.

Knobbelzwanen

Al een tijdje probeer ik een foto zoals hierboven te maken.

Nu ik de kans krijg, ontbreekt het aan het ideale licht en kan ik onmogelijk de juiste belichting

rond krijgen met mijn set, waardoor de zwanen helaas net teveel overbelicht zijn en

er teveel ruis ontstaat in de achtergrond.

Zo zonde.....

Maar de kleine teleurstelling wordt bijna direct goed gemaakt, want ietsje verderop meen

ik mijn doelsoort voor deze ochtend waar te nemen.

Daar staat volgens mij iets bruins in het riet.....

Roerdomp

Eén van zeldzamere reigersoorten in Nederland.

Vanwege zijn schutkleur en manier van verschuilen kun je hem bijna niet zien.

Als de roerdomp een situatie als gevaarlijk inschat, gaat hij rechtop staan en strekt zich helemaal uit.

De roerdomp gaat dan op in het riet en hij wiegt zelfs mee in de wind.

Als je niet weet waar hij staat, zie je hem echt niet.

Blauwe Reiger

Iets verder naar links vliegt zijn neefje op uit het riet.

De Blauwe Reiger is algemeen voorkomend en een stuk makkelijker te spotten.

Roerdomp

In de winter kun je de roerdomp ietsje makkelijker spotten dan in de rest van het jaar.

In het voorjaar kun je in gebieden met veel riet wel regelmatig het hoempende geluid van

de roerdomp horen. Een beetje hetzelfde geluid als wanneer je over de flessenhals van

 een bierflesje blaast. Horen kun je hem in die periode dus wel, maar hem zien kun je wel vergeten.

Dan doe ik iets wat ik normaal nooit doe en wat achteraf ook een hele slechte zet blijkt te zijn.

Ik zie iets verderop een grote zilverreiger landen, nog een lid van de familie reiger.

Die is toch ook wel aantrekkelijk om op de foto te zetten en het is maar een metertje

of vijftig verderop.........

Die roerdomp staat zo stil op een vaste plek, die staat er over vijf minuten ook nog wel.

Grote Zilverreiger

De grote zilverreiger is net eventjes te ver in het weiland geland.

Ik wacht een paar minuutjes af, maar de zilverreiger komt niet dichterbij.

Dan maar weer terug naar de roerdomp.......

Maar als ik weer op de plek terug kom, kan ik geen roerdomp meer ontdekken.

Ik heb, terwijl ik naar de zilverreiger toeliep en terwijl ik daar was, aldoor goed

opgelet of de roerdomp niet weggevlogen was.

Hij moet nog ergens in die buurt zitten.

Hoe goed en lang ik ook kijk, hij is niet meer te zien.

Altijd blijf ik net zolang bij een doelsoort fotograferen tot ik weg moet qua tijd of 

dat de vogel uit zichzelf verdwijnt.

Eén keer stap ik daar vanaf en brandt direct mijn vingers.

Op dat moment vliegen er twee nonnetjes over en ik besluit om dan maar eventjes naar

mijn plekje aan het water te gaan om te kijken of het vandaag misschien gaat

lukken om vissende nonnetjes op de foto te krijgen.

Fuut

Op mijn schuilplekje aangekomen, krijg ik bijna direct weer bezoek van de huisfuut.

Nieuwsgierig komt hij even polshoogte nemen.

Fuut

Hij komt zelfs zo dichtbij, dat ik helemaal terug moet zoomen naar 100mm en dan

kan ik nog alleen maar een portretje maken.

Nonnetje (vrouw)

Dan zie ik in de verte iets raars. Het is beslist geen normale eend die ik zie zwemmen.

Even snel een fotootje en kijken wat ik zie.

Een vrouwtjes non.

De non is het kleinste familielid van de zaagbekken en is een wintergast.

Afgelopen zomer ben ik twee keer een nonnetje tegen gekomen, maar dat zijn echte uitzonderingen.

Helaas zwemt het vrouwtje steeds verder van mij af en ik hoop dat ze misschien een omtrekkende

beweging maakt en al vissend mijn kant opkomt.

Kolgans

Ondertussen komt er een kolgans langs zwemmen.

De weersomstandigheden zijn helaas zeer wisselend. Heel af en toe komt er een waterig zonnetje door,

maar het grootste gedeelte van de tijd is het grijs en grauw.

Nonnetje (man)

Een witte vlek wordt zichtbaar in de verte. Langzaam maar zeker komt er een nonnetje mijn kant op.

Van grote afstand vind ik het al een prachtige vogel en ik begin heel zachtjes te zeggen:

"kom dan, kom maar deze kant op.....".

Maar ook deze keer kan ik het vergeten.

Dit mannetje verdwijnt aan mijn rechterkant uit beeld.

Zucht........

Dan maar weer de huisfuut even fotograferen.

Zo'n uitschudmoment blijft een prachtig gezicht.

Helaas heb ik hier net eventjes te weinig licht om de hele vogel te bevriezen,

maar dat mag de pret niet drukken.

Het kan er net mee door zo.

Een frontale foto van zo'n uitschudmoment geeft een beetje kolderiek beeld.

Net of de vogel zichzelf opblaast.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik nog een kwartiertje de tijd heb.

Weer niks.

Inmiddels was dit dus al de vierde keer dat de nonnetjes zich alleen op grote afstand lieten zien.

Ik zoek mijn spullen vast bij elkaar en voordat ik mijn camera in de rugzak stop, kijk ik nog

éénmaal door het kijkgaatje in de hoop een glimp op te vangen van de kleine zaagbekjes.

En ja hoor......

In mijn uiterste linkerhoek zie ik een witte vlek naderen.

Ik kijk nogmaals op mijn telefoon en er zijn nog 10 minuutjes over.....

Gaat het vandaag dan toch lukken?

Nonnetjes (mannen)

De twee mannetjes komen steeds dichterbij .

Ik maak mij kleiner en kleiner en houdt mijn lens doodstil.

Alles en alleen maar om ze beslist niet te laten schrikken.

Deze vogels zijn zo verschrikkelijk schuw en bij het minste geringste zijn ze verdwenen.

Helaas werkt het weer niet mee voor foto's waarin je de mooie details in het wit kunt zien.

Zelfs met belichtingscompensaties krijg ik te weinig tekening in het kleed van de nonnetjes.

Ik verhoog de ISO naar 800 om maar ietsje meer sluitertijd te krijgen, zodat ik in ieder

geval met een diafragma van 8 kan fotograferen, daarmee krijg ik net een acceptabele scherpte is.

Het nadeel daarvan is, dat er in de donkere achtergronden teveel ruis ontstaat.

Zolang de vogel dichtbij genoeg is, kan ik de donkere achtergrond wegsnijden

met de nabewerking.

Helaas lukt dat niet bij iedere foto.

Dan begint 1 van de nonnetjes te vissen.

Floep, weg is hij.......

Iedere duik levert echter niets op.

De non geeft het al snel op. 

Slaat zijn vleugels droog en verdwijnt langzaam maar zeker uit het zicht.

Eindelijk gelukt!

Hopelijk lukt het ook nog een keertje met mooi licht.

Tot de volgende keer,

René