De Dodaars en de Kuifeend

Dodaars

Eigenlijk zou dit een blogje worden over jonge meerkoetjes, maar die moeten maar even wachten.

Soms zijn er dingen die gewoon voorrang horen te krijgen.

Op een prachtige zondagmorgen ga ik op pad.

Ik heb echter geen idee wat ik ga doen.

Ga ik de polder in om kluten, lepelaars en misschien grutto's te fotograferen of

misschien kijken bij een paartje kleine plevieren of

wordt het mijn plekje bij het ijsvogelnest?

Tijdens een kort verkenningstochtje heb ik de ijsvogels al de nestingang in zien vliegen,

maar het is waarschijnlijk nog te vroeg om te gaan posten.

Dan bedenk ik mij dat de dodaarzen misschien aan het baltsen zijn.

Dat lijkt mij wel een leuke uitdaging, dus hup, ik ga richting mijn plekje aan het water.

Daar aangekomen hoor ik overal de roep van de dodaars.

Het allerleukst is, is dat mijn plekje midden in een dodaarsterritorium ligt.

Kuifeend

Als ik eenmaal geïnstalleerd ben, is het afwachten totdat de dodaarzen voor mijn lens komen.

Maar eerst mag ik mij vermaken met een groepje kuifeenden.

Het blijft grappig om de vogels te observeren als ze vol twijfel zijn over iets raars in hun gebied.

Ze weten dat er iets niet klopt, maar hebben echt geen idee wat het nou precies is.

Ze houden mijn plekje dan ook heel goed in de gaten en wachten af wat er gaat gebeuren.

Na een korte periode  beginnen ze zich toch op hun gemak te voelen en krijgen ze

door dat er geen enkel gevaar dreigt

Helaas blijken de lichtomstandigheden erg lastig te zijn.

De zon is eigenlijk te fel en ik ben dan ook blij als er zo nu en dan 

een wolkje voor de zon schuift.

Dan moet je wel de mazzel hebben dat er zich net een goed fotomomentje aandient.

De kuifeenden zwemmen langzaam maar zeker een andere kant op en 

ondertussen hoor en zie ik de dodaarzen vlak naast mij in het riet heen en weer bewegen.

Iedere keer is het toch weer heerlijk ontspannend om dit soort vogels van zo dichtbij te bekijken.

Dan zie ik dat er eentje beetje bij beetje mijn kant op komt zwemmen.

Dodaars

Tsja, dan krijg je dit soort portretplaatjes.

Dit is bijna het volledige beeld van deze dodaars.

Vooral in het zomerkleed is het een prachtig klein vogeltje.

Ik zit midden in het territorium van een paartje en de verschillen tussen de 

twee vogeltjes zijn moeilijk te zien. Ik heb werkelijk geen idee welke van de twee

het vrouwtje is en welke het mannetje.

Een tijd lang dobberen ze een beetje rond, vechten wat met de kuifeenden en verdedigen

hun territorium tegen andere dodaarzen. Dat laatste kan er behoorlijk fel aan toegaan.

Ik probeer het een aantal keren te fotograferen, maar het gaat gewoon te snel.

Gelukkig voor mij moeten dodaarzen ook eten en er wordt regelmatig gedoken.

Geen grote vissen voor deze kleine fuutjes, maar alleen maar minivisjes.

Ook de dodaarzen weten dat ik ergens moet zitten, want dat rare geklik horen ze niet iedere dag.

Op deze laatste twee foto's is goed te zien wat zonlicht voor verschillen veroorzaakt.

Maar behalve dodaarzen en kuifeenden zwemmen er ook een aantal grauwe ganzen rond.

Grauwe Gans

Ik tel een stuk of 8 grauwe ganzen en zo nu en dan vliegen ze elkaar in de haren.

De dodaarzen trekken zich niets aan van deze grote vogels.

De kuifeenden daarentegen worden argwanend gevolgd door de dodaarzen.

Zolang de kuifeenden op gepaste afstand van de waarschijnlijke nestelplaats blijven is er niets aan de hand.

Binnen een bepaalde afstand worden ze keihard aangevallen.

Kuifeenden zijn een beetje rare eenden.

De kop heeft een beetje de vorm van een peer en die felle gele ogen  steken ook erg af.

Helemaal als het zonnetje op de juiste manier op de kop schijnt.

De kopveren van de mannelijke kuifeend lijken zwart, maar in feite zijn

ze een beetje paarsachtig.

Een vreemde eend in de bijt dus, maar wel een erg waakzame.

Inmiddels zit ik al een paar uurtjes op mijn plekje, maar heb nog steeds niet

de platen kunnen maken, welke ik in mijn hoofd had.

De dodaarzen hebben wel duidelijk het voorjaar in de bol, maar er wordt niet gebaltst.

Misschien zijn die momenten al wel geweest?

Gelukkig wordt ik nog wel even verwend met een ander moment wat hoog op mijn lijstje stond.

Op nog geen 3 meter afstand duikt een dodaars op met een visje in de snavel.

Nou heb ik dat inmiddels wel vaker gezien, maar nog nooit zo mooi dichtbij.

De dodaars doodt de prooi door deze keihard heen en weer te schudden en een aantal

keren op het water te slaan.

Het visje wordt zodanig gemanoeuvreerd, dat de kop als eerste naar binnen gaat.

Soms heb je gewoon een beetje geluk nodig om dit soort foto's te kunnen maken ;-)

Een prachtig slot van 4 uurtjes aan de waterkant.

In een volgend blog dus aandacht voor de kleine meerkoetjes en nog 1 keertje de sperwers.

Dit keer ook met het mannetje.

Sperwer (man)

Tot de volgende keer,

René