De Kerkuil

Kerkuil

Geachte bezoeker,

Eerst een verzoekje aan u, omdat ik een beetje hulp nodig heb met het winnen van 

een wedstrijd op Facebook. Nou ja, niet ik, maar mijn vrouw.

Zij is doorgedrongen tot de finale voor een huis make-over en strijdt nu met 

1 ander persoon voor de hoofdprijs.

Het aantal likes op de facebookpagina van het bedrijf bepaalt de winnaar.

U zou mij, en mijn vrouw uiteraard, een ontzettend groot plezier kunnen doen,

als u haar inzending zou willen liken.

We staan op dit moment een beetje achter, dus alle hulp is meer dan welkom!

Gaat u naar de facebook-pagina van Woonmagazijn Badhoevedorp 

(https://www.facebook.com/woonmagazijnbadhoevedorp?fref=ts)

Scroll even naar het bericht van Frances Smits en klik op "vind ik leuk"

linksonder de vier foto''s van onze huiskamer.

U krijgt mijn eeuwige dankbaarheid ;-)

René Smits

Dear Visitor,

Please help me to win a contest on Facebook!

It's about a home make-over!

Please go to the page of Woonmagazijn Badhoevedorp,

go to the story and the 4 pictures from Frances Smits-Klein and LIKE them.

Thanks a lot in advance,

René

Welnu, verder met het blog over de kerkuilen.

Jonge Kerkuil

Al een aantal jaren ben ik op de hoogte van een viertal locaties waar kerkuilen broeden.

In het voorjaar ga ik regelmatig langs deze locaties in de hoop dat ik een keertje

één van de ouders tijdens het daglicht bij de nestkasten tegenkom.

Op 2 juni ga ik aan het begin van de avond weer eens kijken bij 1 van de nestkasten.

Ik weet zeker dat er kleintjes zijn, want het stinkt behoorlijk bij de nestkast.

Ook zie ik vele vliegen rondvliegen bij de opening van de nestkast.

Dat duidt natuurlijk op vleesresten.

Af en toe hoor ik gerommel in de kast.

Ik kijk goed om mij heen, maar er is nergens een ouder te bekennen.

Dan zie ik een vrouw mijn richting opkomen met een plastic zak in haar hand.

Omdat het nou niet bepaald een plek is waar ik iemand met een vuilniszak verwacht,

ben ik erg benieuwd wat ze nou gaat doen.

Ze komt bij mij staan en quasi nonchalant vraagt ze wat ik hier doe en waar ik naar sta te kijken.

Omdat we allebei weten dat het een een verstoringsgevoelige plek gaat,

laten we beide niet direct het achterste van onze tong zien.

Maar al snel wordt duidelijk dat we beide voor hetzelfde komen.

De kerkuilen.

Alleen wil ik ze fotograferen en zij verteld mij dat ze zo direct geringd gaan worden.

Hoe bedoel je op de juiste plek op het juiste moment?

Uiteraard vraag ik of ik erbij mag blijven en misschien wat foto's maken.

Dan arriveren de opzichter van het gebied en de ringer op de plek.

Ik merk direct dat mijn aanwezigheid niet helemaal op prijs wordt gesteld, 

maar als het duidelijk wordt dat ik geen locaties prijs zal geven en ik toch duidelijk

laat merken dat ik erg enthousiast ben, mag ik blijven en ook foto's maken.

Een stuk schuimrubber wordt voor het vluchtgat gehouden, terwijl de ander

de kaast opent en de uiltjes uit de kast haalt.

Het blijkt een heel goed nest te zijn.

Er zitten maar liefst 5 jonge kerkuiltjes in de kast.

Het blijkt sowieso een uitstekend jaar te zijn voor jonge uilen,

want er zijn ontzettend veel muizen in de natuur te vinden.

In de twee andere kasten in de omgeving zitten respectievelijk 5 en 4 kleintjes.

Dat zijn dus 14 nieuwe kerkuiltjes in een betrekkelijk klein gebied.

Met grote nieuwsgierigheid zit ik te wachten tot het eerste kleintje uit de zak komt.

Jonge Kerkuil

Nou, dat eerste kleintje blijkt alles behalve een kleintje te zijn.

Ruim 430 gram en dat gewicht komt niet eens voor op de kaarten van de ringer

Het gebeurt niet vaak dat een kerkuiltje van deze leeftijd zo zwaar is.

Daaruit blijkt dat het inderdaad een zeer goed muizenjaar is.

Eten in overvloed.

Na het wegen wordt de vleugel opgemeten en

wordt getracht om dmv het verenkleed het geslacht vast te stellen.

Alles wordt netjes aangetekend om een zo nauwkeurig mogelijk overzicht te krijgen.

Als laatste gaat er een ringetje om de poot.

Tsja, ringen van vogels?

Er zijn voor- en tegenstanders van het ringen van vogels.

Aan de ene kant is het natuurlijk niet zo esthetisch, maar het geeft ons wel een hoop

inzicht in het leven van de vogels.

Met die kennis is het weer een stuk eenvoudiger om bepaalde soorten te kunnen beschermen en 

er voor te zorgen dat we een milieu kunnen creëren waardoor bepaalde soorten 

behouden blijven en zich kunnen vermenigvuldigen

Het tweede uiltje dat uit de zak komt is ook waarschijnlijk de één na oudste.

Ook deze zit ver boven het te verwachtte gewicht, maar je

kunt duidelijk aan het verenkleed zien, dat deze ietsje jonger is dan de vorige uil.

Het zelfde proces wordt gevolgd.

Eerst wegen,

vleugellengte opmeten,

Proberen het geslacht te bepalen en als laatste een ringetje om de poot.

Opvallend is dat de kleine uiltjes zich helemaal niet verzetten.

Ik had krabbende en bijtende uiltjes verwacht die flink met de vleugels zouden slaan,

maar niets van dat alles. Heel gedwee laten ze alles over zich heen komen.

Nummer drie komt uit de tweede zak.

Dit is waarschijnlijk ook de derde die uit het ei is gekomen.

Kerkuilen beginnen direct te broeden als het eerste ei is gelegd.

Daardoor is er een duidelijk leeftijdsverschil tussen de jongen.

Als er te weinig voedsel is, dan wil het wel gebeuren dat de oudste jongen

de kleinste als maaltijd gebruiken.

Nummer 3 is ook weer lekker zwaar.

Ik vermaak mij opperbest en het enige wat een beetje jammer is, is dat

ze niet als vrije vogel op de foto komen te staan.

Tsja, je kunt nou eenmaal niet alles hebben he?

Dit is al fantastisch om mee te maken.

Is het een jongen of een meisje?

Worden het blauwe of roze muisjes? ;-)

Nummertje 4 is weer net ietsje pluiziger dan nummer 3.

Ze doen mij een beetje denken aan de film Gremlins

of een nieuw soort aapje

Nummer 5 is duidelijk de jongste.

Maar ook deze is al erg zwaar.

Bijna 350 gram en die klauwen zijn al erg groot.

Deze noem ik dappere dodo!

De vogels zitten vol met vlooien en luizen en de ringer inmiddels ook ;-)

Nog een paar weken en deze 5 uiltjes zullen gezond uitvliegen.

Al met al een hele mooie belevenis en ik heb er ondertussen ook nog eens een hoop van geleerd.

Nogmaals zou ik u willen verzoeken om op facebook de inzending van mijn vrouw te liken.

Zie hiervoor het begin van dit blogbericht.

De volgende keer aandacht voor een zogenaamde Twitch.

Het afgaan op een melding via internet van een zeldzame soort.

Deze zeldzaamheid zat wel heel dicht bij mij in de buurt.

De Roodkopklauwier

Tot de volgende keer,

René