De Grauwe Klauwier

Grauwe Klauwier (man)

Drie weekjes naar Frankrijk en dan moet je een keuze maken wat voor

fotospullen je meeneemt. Niet alles kan uiteraard mee en omdat ik al meerdere malen

in de Jura-streek geweest ben, weet ik dat het niet overhoudt qua vogels.

Ik pak wat kleinere lenzen in en de macro-lens wordt op de camera gezet.

Deze vakantie ga ik eens echt werk maken van het macro-werk.

Maar op het laatste moment pak ik toch maar mijn 50-500 mm lens in.

Je weet tenslotte maar nooit wat je misschien tegenkomt.

Als ik met de caravan bijna op camping ben, zie ik iets wat mij erg enthousiast maakt.

Een grauwe klauwier op een paaltje aan de kant van de weg.

Ik kijk snel op de tomtom, waar ik ongeveer ben, zodat ik deze plek

makkelijk terug kan vinden.

Twee dagen later is het behoorlijk goed foto-weer en besluit ik om de

plek op te zoeken waar ik de vogel de eerste keer zag.

De klauwier kom ik niet tegen, maar wel een paar andere leuke soorten.

Omdat ik een paar maanden terug in Nederland een paartje klauwieren kon

fotograferen, weet ik wel in wat voor soort gebied ik moet zoeken.

Een paar dagen later ga ik de buurt dus maar eens heel goed verkennen.

Dan blijkt maar weer eens dat kennis van vogels erg belangrijk is, want  ik

herken direct de gebieden die aantrekkelijk zijn voor de grauwe klauwier.

Omdat ik in die gebieden extra goed oplet en weet op wat voor plekken de vogels graag zitten om

te kunnen jagen, zie ik al snel de eerste vogels.

Maar ja, probeer ze dan nog maar eens op een fijne manier op de plaat te krijgen.

Met de auto probeer ik de vogel zo dicht mogelijk te benaderen.

Al snel merk ik dat de klauwieren een bepaalde afstand acceptabel vinden en

wanneer ik daar binnen kom, vliegen ze gewoon naar het volgende paaltje.

Lachen ze me nou iedere keer uit??????

De afstand die de vogels nog veilig vinden, is net te groot om een mooie foto te maken.

De drie bovenstaande foto's zijn later in de vakantie genomen, toen ik inmiddels

iets bedrevener was in het benaderen van de vogels.

Omdat het in eerste instantie niet wilde vlotten, ben ik maar verder gegaan met verkennen.

Na zo'n anderhalve week had ik vier verschillende plekken ontdekt, waarin verschillende

grauwe klauwieren rondvlogen. Door goed te luisteren en op te letten, ontdekte ik 

ook nog eens een paar plekken waar jonge klauwieren zaten.

Grauwe Klauwier vrouw (rechts) en het bedelende jong links.

Jonge Grauwe Klauwier

Omdat het niet zo wilde lukken met het fotograferen van de mannetjes,

verlegde ik mijn aandacht naar dit jong met moeder.

De bessenstruik waarin waarschijnlijk het nest zat, lag langs een mooi rustig

onverhard landweggetje, waar niemand langskwam en ik dus ongestoord kon fotograferen.

In eerste instantie bleef het jong diep in de struik verborgen en hoorde ik het alleen maar

bedelend roepen om eten en zag ik de moeder zo nu en dan in de struik verdwijnen met een prooi.

Echter na verloop van tijd werd ik geaccepteerd en werden de vogels beter zichtbaar.

Grauwe Klauwier (vrouw)

Met een kleine prooi

Vanaf mijn plekje op de eerste rij kon ik eens goed bekijken, wat voor jager de klauwier 

nou eigenlijk is. Ik had altijd gedacht dat deze vogels al vliegend hun prooien vangen, maar

niets is minder waar. Zittend op een uitkijkpunt speuren ze de omgeving af.

Van grote afstand zien ze hun mogelijke prooien op de grond.

Ze vliegen er op af, landen eerst vlakbij de prooi, om deze daarna rustig te verschalken.

En ze zijn ontzettend succesvol, mag ik wel zeggen.

Bijna iedere uitval was wel raak en het jong werd verwend met

spinnen, sprinkhanen, torren en dergelijke.

Het schijnt dat ze ook wel hagedissen, jonge vogels en kikkers eten, maar

dat heb ik helaas niet mogen aanschouwen.

In een volgend blog over de grauwe klauwier, zal ik beelden laten zien van verschillende

jonge vogels, vogels die gevoerd worden en ook wat vliegbeelden.

Dit blog zal verder gaan over het fotograferen van de mannetjes.

Omdat het fotograferen van een vrouwtje en een jong, na verloop van tijd

behoorlijk eenvoudig bleek te zijn, werd de uitdaging om een mannetje goed op de plaat

te krijgen groter en groter.

In de vier territoria die ik inmiddels ontdekt had, vlogen meerdere mannen rond.

Ook diverse vrouwtjes en jongen van verschillende leeftijden kon ik met een beetje geduld

behoorlijk goed benaderen. De mannetjes leken echter steeds schuwer te worden.

Totdat ik mijn tactiek begon te veranderen.

Door de vele pogingen wist ik inmiddels tot hoe dicht ik de vogels kon benaderen,

voordat ze onrustig werden. Net voor die grens stopte ik dus de auto en liet

de vogel een tijdje wennen aan de wagen.

Op jacht in een tarweveld.

Wie houdt nu wie in de gaten?

Was de vogel in mijn ogen, gewend aan de wagen, dan kon ik die laatste meters

beetje bij beetje overbruggen. De auto een beetje schuin zetten, camera leunend op de spiegel 

en dan maar schieten.

Tsja, toen ik dit soort beelden kan maken, verdween de macro-lens definitief in de tas.

Want het waren niet alleen de grauwe klauwieren, die mij steeds  meer begonnen

te fascineren, maar ik leerde ook de andere bewoners van de door mij bezochte plekken kennen.

Ik zal een apart blogje maken van de zogenaamde bijvangsten.

Omdat ik steeds beter de plekjes leerde kennen, wist ik bij welk tijdstip ik welke locatie moest kiezen.

Soms is het licht toch eigenlijk net even te hard.

Maar ja, als hij op zo'n mooi paaltje gaat zitten..........

Mannetje met een dikke tor.

Dit mannetje had een hele speciale jachttechniek.

Hij zat alleen maar te wachten op grote insecten welke het pad overstaken.

Jammer genoeg peuzelde hij iedere prooi achter hetzelfde paaltje op.

In mijn volgende blog komen de jongen uitgebreid aan bod.

Ook de vrouwtjes van verschillende leeftijden krijgen aandacht.

Voedertijd!!!

Tot de volgende keer,

René