De jonge Koekoek en de Kleine Karakiet

Kleine Karekiet met jonge Koekoek.

Vlakbij mijn werk, in Amsterdam, zijn een paar mooie kleine natuurgebiedjes.

In 1 van die gebiedjes zie ik dit voorjaar verschillende keren koekoeken rondvliegen.

Sommige dagen zijn het er wel drie en van 1 van die vogels ben ik zeker dat deze

een vaste plek gevonden had in dat gebiedje.

Die was namelijk te herkennen aan het duidelijk ontbreken van 1 veer.

Als drie van dat soort vogels zich in zo'n kleine gebiedje ophouden, zou dat wel

eens in kunnen houden dat er later in het jaar een jonge koekoek te zien is.

En laat ik daar nou al een tijdje naar op zoek zijn, maar de beroemde naald

is nog makkelijker te vinden dan een jonge koekoek.

Als ik net terug ben van vakantie en het bewuste gebiedje een bezoekje breng,

 krijg ik daar van een andere regelmatige bezoeker de bevestiging.

Er is een jonge koekoek gezien en deze wordt gevoerd door een kleine karekiet.

Nou, dat hoefde ik geen tweede keer te horen, dus de volgende dag direct de camera

mee en na het werk even snel kijken.

Hoewel het gebiedje niet zo heel groot is, zijn een hoop stukken toch heel moeilijk of niet bereikbaar.

Ik maak een rondje, maar mooi geen koekoek te zien.

Zucht........., maar dan.......

hoor ik het luide gebedel om voedsel van een jonge vogel.

Daar zit hij dan, maar op een lastig te bereiken plek.

Langzaam benader ik de jonge koekoek en maak af en toe een foto.

Hij zit wel heel erg mooi, zo tussen de paarse bloemen.

Als ik net op de ideale plek sta, komt er een blauwe reiger overvliegen en verjaagd de koekoek.

@^&(##)*$&@%^^Q)$E)_#+$&&@&#!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

en dat dan drie keer.

Maar als ik kijk waar hij naartoe vliegt, wordt ik direct een stuk vrolijker.

Hij vliegt naar een uitstekend bereikbare plek.

Zo snel mogelijk ga ik de koekoek achterna.

Als ik omgelopen ben, hoor ik de bedelende roep van de jonge koekoek al van ver.

Wanneer ik net een beetje een aardig plekje gevonden heb voor een foto, komt ineens

de pleegmoeder van deze jonge koekoek aangevlogen.

Het is een kleine karekiet en het voermomentje gaat zo snel, dat ik geen tijd genoeg heb om te reageren.

Voor deze koekoek is de kleine karekiet dus de waardvogel en dat zal altijd zo blijven.

Ook voor de nakomelingen van deze koekoek.

Zo kunnen andere koekoeken weer bijv. de roodborsttapuit als waardvogel hebben.

De eieren van deze koekoeken lijken qua kleur ook op de eieren van de waardvogel

en deze zal het ei dus gewoon als haar eigen ei zien en uitbroeden.

Klein stapje naar rechts en je krijgt een hele andere achtergrond.

Je ziet de kleine karekiet gewoon denken: "Zit die kleine nog nog niet vol?"

Als de koekoek uit het ei is gekomen, gooit deze instinctief de andere eieren of

de inmiddels al andere uitgekomen vogels uit het nest.

De waardvogel zal de koekoek gewoon als eigen kind zien en zich rot werken

om de eeuwige honger proberen te stillen.

Omdat ik niet precies wist wat te verwachten, had ik geen statief meegenomen en kon dus 

de voedermomenten niet mooi vastleggen.

Als de koekoek dan uit beeld verdwijnt, geef ik het ook op.

De eerste buit is binnen en deze koekoek zal nog wel even aanwezig blijven op de plek.

Zaterdag 16-8 sta ik vroeg op, want er is mooi weer beloofd.

De eerste missie is een "makkelijk" te scoren draaihals, maar na een uurtje wachten

op deze vogel begint het te kriebelen.

De tweede missie was namelijk om betere foto's te maken van de voedermomenten van de koekoek

en de draaihals blijkt toch ook nog eens niet zo makkelijk te scoren.

Als ik bij de koekoekplek aankom, zie ik een bekende.

Ik ben niet de enige die interesse in de jonge koekoek heeft.

Na een tijdje wachten slaat het weer langzaam maar zeker om en begint het te regenen,

Omdat de sluitertijden nu te lang worden om nog goed uit de hand te kunnen fotograferen,

wil ik mijn statief uit de auto gaan halen.

Maar net op dat moment, na een uurtje wachten, verschijnt de jonge koekoek.

Zolang de koekoek stil zit kan ik wel wat goede foto's maken,

maar bij de minste geringste beweging zijn mijn foto's niet goed genoeg.

Als de regen ophoudt, hoop ik dat het zonnetje door gaat breken.

Maar nee hoor, het blijft aan de grauwe kant, dus de voermomenten staan niet lekker op de foto.

Met pijn en moeite weet ik nog een paar acceptabele platen eruit te persen, 

waaronder de openingsfoto van dit blog

De jonge koekoek blijft maar constant bedelen om voedsel.

De Kleine Karekiet werkt zich uit de naad om constant eten te brengen.

Maar ja, zo af en toe een spinnetje of een mug vult de maag van zo'n grote vogel natuurlijk niet.

Met wijd open gesperde bek en wapperende vleugels maakt de jonge koekoek

duidelijk dat het kleine vogeltje op moet schieten.

Als het karekietje het eten vliegensvlug in de snavel heeft gepropt, moet deze maken dat ze wegkomt.

Meestal is het karekietje pijlsnel weer weg, maar soms blijft ze net te lang zitten.

De kleine dictator maakt haar direct duidelijk dat hij/zij daar niet van gediend is.

Of ze wordt in haar kop gebeten of zoals hierboven even flink bij haat vlerken te grazen genomen.

De koekoek wil eten en een beetje snel!!!!!!!

Inmiddels komt een volgende bekende aanwandelen.

Ja, zo'n buitenkansje is nou eenmaal aantrekkelijk.

Maar het optimaal benutten van zo'n buitenkansje kan alleen maar als er niet teveel mensen op af komen.

Alleen dan kun je de vogel rustig benaderen en sturen naar de plek die jij wilt.

In totaal blijven we de hele periode met z'n vijven en 

iedereen houdt zijn/haar mond stijf dicht.

Het leuke is dat ik nu even de kunst af kan kijken van 4 echt hele goede vogelfotografen.

Zo leer je altijd weer andere dingen, die je verder kunnen helpen bij een volgend project.

Jammer genoeg ben ik niet op HET moment aanwezig, als de echte topplaten geschoten worden.

Echt foto's van ongekende schoonheid.

Mooi avondlicht, de koekoek wordt in de regen gevoerd door de karekiet op

een prachtig mooi zelf geplaatst takje en door de plaatsing van het takje, wordt de

achtergrond werelds opgevuld door de paarse gloed van de bloemen.

Wie die foto wil zien, moet hier maar even kijken:

http://www.birdpix.nl/album_page.php?pic_id=398970&recent=1&db=1&sid=4e40eecac430c3f0302240e314854dec

 Daar wordt je stil van, zo mooi.

Kleine Karekiet met een lekker spinnetje.

Maar ja, met die toch mindere lichtomstandigheden was de kans groot, dat ik met mijn

apparatuur toch niet de bevredigende foto's had kunnen maken.

Dan was de frustratie pas echt groot geweest.

Omdat ik andere afspraken heb, moet ik de andere twee en de koekoek verlaten en

ga thuis eerst maar eens goed kijken naar de resultaten.

Dat valt toch wel tegen als ik ze in het groot bekijk.

Heel veel foto's net teveel bewogen vanwege de iets te lange sluitertijden.

Hopelijk krijg ik nog een herkansing.

Die komt eerder dan ik gedacht had.

Later op de dag klaart het weer prachtig op.

Rond 18:00 uur arriveer ik weer bij de koekoek en de anderen zijn er nog steeds.

Met camouflagenet en driepootstatief installeer ik mij en wacht op wat komen gaat.

De foto die hier vlak boven staat is 1 van de eerste die ik kan nemen en dat maakt mij direct vrolijk.

Genoeg licht en ook nog op een mooi plekje met die mosjes.

De koekoek went meer en meer aan de belangstelling, maar het karekietje blijft behoorlijk schuw.

Camouflagenetjes blijven dus noodzakelijk, maar daardoor zijn de vogels wel

behoorlijk dicht te benaderen.

En maar blijven schreeuwen om eten......

Een soort van betonnen bloembak is de favoriete plek van de jonge koekoek.

Niet echt het mooiste plekje, maar hij wil in eerste instantie maar niet op andere

mooi geplaatste takken plaats nemen.

Zucht......... houd het dan nooit op.....

Naarmate de dagen vorderen krijg ik meer en meer medelijden met het kleine vogeltje.

Hij begint er ook steeds slechter uit te zien.

Bijna al het eten dat de kleine karekiet vangt, gaat natuurlijk naar het jong.

Hier is het verschil tussen de twee vogels pas echt goed te zien.

Even rekken en strekken........

en een blokje om na het eten.

En dan maar weer verder met waar hij gebleven was.....

Bekkie open en maar wapperen met de vleugels.

De moeder komt pijlsnel aanvliegen met een nieuwe prooi.

Welke vliegensvlug in het gapende gat wordt gestopt. 

Snel een uitstapje naar een iets lager gelegen bak.

Nu krijg ik de kans om even snel van standpunt te veranderen.

Klein stukje naar links en ietsje lager en i.pv. de gele theunisbloemen,

 krijg ik nu het riet als achtergrond. Maar met een beetje wind is dat nou ook niet bepaald ideaal.

Tsa, veel doet zo'n jonge vogel eigenlijk niet.

De voermomentjes vormden iedere keer de hoogtepunten en het was leuk om te zien,

hoe normaal iedereen het begon te vinden na verloop van tijd.

De koekoek werd steeds makkelijker te benaderen en terwijl de vogel vlak voor

ons allerlei poses aannam, werd er door sommigen niet eens meer op de koekoek gelet.

Vorige opnames werden nauwkeurig bekeken, er werd een beetje gekletst en gelachen en

alleen als er weer een voermomentje aankwam werd de aandacht even verlegd naar de koekoek.

Wat in het begin zo heel speciaal was, werd doodnormaal.

Maar nu terugkijkend kan ik wel concluderen dat het erg speciaal was en misschien

een éénmalige kans.

Een paar dagen later ging ik nogmaals langs de koekoek en toen bleek al snel dat de koek op was.

Tenminste......... qua voermomentjes dan.

De kleine Karekiet had de pijp dan wel aan Maarten gegeven, maar de jonge koekoek

was nog steeds ter plaatste en moest nu zelf voedsel zoeken.

Dat leverde weer heel andere beelden op en meer daarvan in een volgend blog.

Maar eerst nog de andere vogels welke ik in Frankrijk heb gefotografeerd,

zoals deze Rode Wouw

of toch het vervolg op de Koekoek welke het nu alleen moet zien te redden.

Jonge Koekoek

Tot de volgende keer,

René