De Fuut

Baltsende Futen

Eindelijk weer eens tijd om wat foto's te maken, maar dan dient zich weer de vraag

aan waar ik naartoe moet gaan? Omdat ik maar zo weinig tijd heb, wil

ik dan wel graag optimaal gebruik maken van dit soort momenten.

De pestvogels in Zandvoort misschien?

Die zitten wel heel vaak, mooi in een aantal struiken om van de besjes en

kleine appeltjes te eten. Maar de vele fotografen die op dit soort dingen

afkomen weerhoudt mij er dan toch weer van.

Komt bij dat ik al regelmatig pestvogels heb mogen fotograferen.

Maar vooral de massaliteit van camera's en het met z'n allen achter vogeltjes aanrennen

wanneer ze naar een ander plekje vliegen, is iets dat mij steeds meer tegenstaat.

Ik besluit om te proberen een aantal appelvinken op de plaat te gaan zetten en

eens kijken of er al een beetje gebaltst wordt door de futen.

Het appelvinken-probeersel komt in een volgend blogje aan de beurt,

maar dit blogje zal geheel in het teken staan van de Fuut.

Ik ga nogmaals naar mijn plekje aan het water en hoop er het beste van.

De wind komt namelijk uit een verkeerde hoek en als ik uit de auto stap zie ik het al.

Alle vogels zitten aan de andere kant van het water.

Maar in dit geval is het misschien wel erg gunstig, omdat

ik dan niet allerlei soorten watervogels door mijn beeld zie zwemmen.

Als ik mij geïnstalleerd heb, begint het wachten......

Na een uurtje komt er eindelijk wat mijn kant op.

Eerst even de hoofdrolspelers aan u voorstellen.

De Concurrent

Een jong mannetje die zich in de overgang van winter- naar zomerkleed bevindt.

Opmerkelijk vond ik de kleur van de ogen.

Deze zijn bij deze vogel oranje, terwijl ik altijd dacht dat de ogen rood zijn.

Misschien een jong mannetje?

The Boss

Dit mannetje bevindt zich al bijna helemaal in het zomerkleed.

Andere mannen (en dan vooral de concurrent hierboven) worden keer op keer,

zeer agressief, verjaagd uit het territorium.

De Schone Jonkvrouwe

Een prachtig vrouwtje die nog volledig in winterkleed is.

Uiteraard hoop ik dat er een beetje gebaltst wordt, maar een vissend nonnetje

als bijvangst is ook erg welkom.

Terwijl ik lig te wachten op wat er gaat komen, hoor ik diverse keren de geluiden

van baltsende futen. Maar welke kant ik ook opkijk, het gebeurt allemaal

ver buiten mijn gezichtsveld.

Af en toe komt er eens een fuutje langs zwemmen.

Het uitschudden blijft een leuk moment.

Ik hoop nog steeds dat een fuut dit eens op een paar meter afstand doet,

zodat al die spetters retescherp op de foto staan.

Helaas houden de baltsgeluiden op en ik begin mij af te vragen of

ik toch niet ergens anders naartoe moet gaan.

Ik besluit om nog 1 kopje koffie te nemen en dan maar te vertrekken.

Dan begint het mannetje te jagen........

En na een paar pogingen is het raak.

Omdat je nooit weet waar zo'n vogel weer opduikt, hoop ik iedere keer

dat de vis net te groot is om in 1 keer weg te werken.

Voordat je de vogel namelijk weer in je zoeker hebt en de scherpstelling

optimaal is, ben je bijna altijd 5 seconden verder.

Deze keer heeft de fuut een vis gevangen die net te groot is om even snel weg te werken.

Het blijft fascinerend om te zien hoe zo'n vogel een vis om zeep helpt.

De vis krijgt knal op knal en wordt gewoon verzopen.

Na dit geweld verdwijnt de fuut weer uit mijn gezichtsveld.

Weer twijfel. 

Geen andere vogels in mijn directe omgeving en het ziet er ook niet

naar uit dat dit het komende uur gaat veranderen.

Maar uit ervaring weet ik inmiddels, dat er zomaar uit het niets ineens

iets bijzonders gebeurt.

Nog maar een bakkie en een koekje.

Ik heb het nog niet ingeschonken of ik hoor de futen opgewonden roepen.

Samen zwemmen ze uit de dekking en beginnen te baltsen.

Grappig om te zien dat het mannetje al bijna helemaal in het zomerkleed is,

terwijl het vrouwtje haar winterkleding nog aan heeft.

Het weerhoudt ze niet om elkaar het hof te maken, maar helaas is 

het hele ritueel van korte duur,

Maar nu ik weet dat de kans om de futenbalts mooi te fotograferen,

duidelijk aanwezig is, besluit ik om nog even te blijven.

Dan duikt het tweede (jonge) mannetje ineens op.

Omdat het territoriale mannetje het te druk heeft met het vrouwtje,

krijgt dit mannetje de kans om te jagen.

Bij z'n eerste duik is het direct bingo en ook deze vis is net te groot om in 1x weg te slikken.

Terwijl het jonge mannetje deze vis wegwerkt, zie ik in mijn ooghoeken iets wits bewegen.

Een nonnetje komt langzaam maar zeker mijn kant op en is 

in gezelschap van een vrouwtje.

Maar ik heb pech.

Ze nemen net een verkeerde afslag en verdwijnen uit beeld.

Dan begint het lange wachten weer.........

Na een tijdje hoor ik de futen weer opgewonden roepen.

Deze keer zwemmen ze naar een plekje waar ik met veel pijn en moeite mijn 

camera op kan richten. Ik moet me half in de kreukels manoeuvreren om enigzins

te kunnen zien wat er gebeurt.

Ze gaan precies tussen twee paaltjes in het water liggen.

Erg jammer dat het vrouwtje niet in zomerkleed is.

De uitsnedes zijn misschien wat smal en linksonder is er een zwarte vlek te zien,

maar dat komt door de situatie ter plaatse.

 Dit is een iets ruimere uitsnede.

Ook wel leuk zo'n kader, maar zonder vind ik toch mooier.

In een volgend blog aandacht voor de bijvangsten.

Zoals dit nonnetje

en de lessen van Juf Loes in de praktijk gebracht.......

Sneeuwklokjes

Tot de volgende keer,

René