Andere dieren rondom het meer

Witgatje

In mijn vorige bericht lag de nadruk vooral op de reigersoorten, welke ik bij het meer zag.

Dit bericht gaat over de vele andere soorten, die ik er kon fotograferen.

Niet alleen vogels, maar ook zoogdieren.

Nou kom ik al vele jaren in Frankrijk, maar heb maar 1 keer eerder in een gebied

rondgewandeld waar zo'n grote hoeveelheid aan soorten te zien was.

Dat was op een plek waar ook een kolonie van bijeneters gevestigd was,

maar dat was dan weer een plek waar ik toch al gauw meer dan een uur voor moest rijden.

De plek die ik nu gevonden heb, was op nog geen 5 minuten rijden vanaf de camping.

De reden dat hier zoveel te zien was, is omdat dit gebied volledig uit de

toeristische routes ligt en dat het ook nog eens dunbevolkt is.

Komt bij dat het meer helemaal verscholen is en de kans op verstoring dus minimaal is.

Het enige moment dat de vogels verstoord werden, was op het moment

dat ik door de rietkraag heen sloop.

Hoe voorzichtig ik dat ook deed, iedere keer zag ik purperreigers, steltlopertjes en

allerlei andere vogels opvliegen en kikkers en dergelijke wegduiken.

Dan bouwde ik snel mijn schuilplekje op en was het wachten tot de rust weergekeerd was.

De ene keer duurde dat een uur, de andere keer waren er binnen een paar minuten

weer allerlei fotomogelijkheden.

Grote Karekiet

De eerste vogel die ik (buiten de wegvliegende purperreigers) kon fotograferen,

was een jagende Grote Karekiet. De vogel was volgens mij op schaatsenrijders 

(de insecten uiteraard) aan het jagen en dat was erg leuk om naar te kijken.

Heel behoedzaam liet de vogel zich aldoor langs de rietstengel naar beneden glijden.

Dan bleef hij onbewegelijk (net als een reiger) hangen, net zolang totdat

de prooi binnen grijpafstand was.

In mijn vorige blog liet ik al een foto zien van een ijsvogel, maar

in mijn laatste week had ik het geluk, dat er drie jonge ijsvogeltjes uitvlogen.

In eerste instantie bleven ze op grote afstand en had dit hekwerk hun voorkeur.

Veel spelen en vechten met elkaar.

Net kleine kinderen.

Als er eentje op een bepaald plekje zat, moest een ander daar natuurlijk ook zitten.

Helaas op grote afstand, maar met de verrekijker toch leuk om te volgen.

Maar na een dag of 2 worden de jongen een heel stuk ondernemender en

vliegen ze vrolijk in de rondte.

Regelmatig hangen ze biddend in de lucht, maar aldoor ben ik net te laat.

De focus gaat te langzaam of ik kan ze niet vinden in de zoeker of ik ben net

iets anders aan het fotograferen.

Eén keertje lukt het me, maar dan hangt zo'n vogeltje weer net verkeerd om.

Biddende IJsvogel

Omdat de ijsvogeltjes flink rondvliegen, komen ze ook regelmatig dicht bij mij in de buurt.

Twee van de drie jonge ijsvogeltjes

Het zijn drie druktemakertjes.

Nou heb ik vaak jonge ijsvogeltjes gezien, maar meestal zitten deze een beetje

te vissen en te poetsen. Maar deze drie dus beslist niet.

Het grappige is, is dat ik toch waarschijnlijk zo verdekt opgesteld zit, dat ze

zo nu en dan recht op mij af komen vliegen.

Je kunt gewoon aan ze zien dat mijn lens (die een beetje uitsteekt), de uitgekozen

landingsplek is. Ik kijk ze iedere keer recht in de ogen en als ze op iets meer dan een meter

afstand zijn, merken ze toch dat de landingsplek niet helemaal zonder gevaar is.

Een keine correctie in de vlucht en ze landen vijf meter verder in het riet.

Dat gebeurt niet 1 keer, meer meerdere keren op zo'n ochtendje.

Als er twee op een rietstengel plaatsnemen, doen de vogeltjes toch weer iets dat ik

nooit eerder heb gezien bij de ijsvogels.

Om de beurt buigen ze helemaal voorover en komen na een seconde of 10 weer omhoog.

Dan buigt de volgende naar beneden en zit de andere rechtop met de snavel geopend.

Misschien moeten er braakballen uit en doen ze om de beurt dit soort bewegingen,

zodat ze samen hun evenwicht kunnen bewaren?

Maar ik heb wel vaker gezien dat een ijsvogel een braakbal uitspuugt en

dat duurt echt niet zo heel lang.

Het ritueel waar ik naar zit te kijken duurt zomaar een paar minuten.

Het blijven wonderbaarlijke dieren.

Iedere keer als ik denk, dat ik nu alles wel gezien heb van ze,

doen ze toch weer iets onverwachts.

Waar ik al een tijdje op hoopte gebeurt dan eindelijk.

Nummer drie komt eraan.

Misschien dat ze daarom zo raar deden?

Jammer genoeg is mijn camera en lens niet snel genoeg om echt

knalscherpe beelden te maken van de schreeuwende ijsvogeltjes.

Ze zitten ook nog eens in het donkere gedeelte.

Bovenstaande was nog de beste uit de hele reeks.

Maar met een professionele camera en 500mm F4 lens had ik hier echt 

een superserie kunnen schieten.

Tsja, als ze stilzitten lukt het nog wel ;-)

Maar zodra een andere ijsvogel nadert en de al aanwezige vogel de dreighouding

aanneemt en flink gaat bewegen, wordt het erg lastig met zo'n monopodje.

Had ik mijn statief maar meegenomen........

Zo zijn ze gelukkig ook wel mooi.....

In het meer zie ik regelmatig jonge eenden.

Er zwemmen een aantal jonge tafeleenden rond, maar ook een groepje 

van vijf jonge krooneenden.

Leuk wordt het als op een soort betonnen buis waggelen en zich beginnen te poetsen.

Oeverloper

Omdat het erg warm geweest is, zijn er wat stukjes drooggevallen.

Op deze slikjes foerageren zo nu en dan wat steltlopertjes.

Meestal zitten ze te ver weg, maar zo nu en dan komen ze mijn kant op.

Rat

Ook zie ik een aantal keren een rat in het water zwemmen.

Als ze dan mijn kant op komen zwemmen en duidelijk de bedoeling

hebben om op mijn plekje aan land te gaan, moet ik toch even laten

merken dat de plek al bezet is.

Ik heb het toch niet zo op ratten.

Rode Wouw

Het meer en de direct omgeving is het jachtgebied van een rode wouw.

Regelmatig zie ik de vogel boven het meer jagen en vooral de jongere vogels

raken regelmatig in paniek als deze roofvogel overvliegt.

Een paartje buizerd die hun nest in een boom naast het meer hebben,

gaan regelmatig in de aanval.

Ze hebben duidelijk geen zin in de concurrentie.

Rode Wouw

Schaatsenrijder

Witgatje

Naast een paartje oeverlopers worden de slikjes ook bezocht door witgatjes.

Dan komt zo'n iets hoger standpunt toch wel weer van pas,

anders krijg je die spiegeling er niet op.

Jonge Witte Kwikstaart

Dodaars

Na een aantal ochtendjes denk je inmiddels dat je wel alles hebt gezien .

Dan wordt je toch weer verrast door nieuwe diersoorten.

Een dodaars-familie kwam langzaam maar zeker mijn kant op.

Deze kleine fuutjes zijn erg schuw en dus probeer ik mijn camera

zo rustig en langzaam mogelijk de juiste kant op te richten.

Volwassen Dodaars

Eentje vertrouwt het toch niet helemaal en gaat er vandoor.

Zo grappig hoe zo'n klein vogeltjes over het water sprint.

Jonge Dodaars

De jonge vogels zijn gelukkig iets minder schuw.

Het blijft een kwestie van stilzitten en dan komen ze vanzelf wel een keertje dichterbij.

Je moet alleen een hoop geduld hebben, maar als je weet dat er een hoop te zien en

te fotograferen is, kan ik het geduld toch iedere keer weer makkelijk opbrengen.

(Vissende) Beverrat

Soms had ik de mogelijkheid om de camera heel rustig van de monopod af te halen

en op de grond te leggen om zodoende een lager standpunt te krijgen.

Bij deze beverrat lukte dat gelukkig.

Hij zat zich op de stenen boven de burcht heerlijk te wassen.

Het rietstengeltje naast de beverrat ligt zodanig, dat het net is of hij zit te vissen.

Een bamboehengel op een hengelsteun.

Beverrat.

Op de éénnalaatste ochtendje kwam voor mij de grootste verrassing.

Nou had ik al een heleboel mooie dieren gezien, maar het waren wel allemaal 

dieren die ik ooit eens eerder voor de lens had gekregen.

Het toetje was een dier dat heel hoog op mijn lijstje staat.

De Boommarter

Soms heb je van die momenten, dat je blik ergens naar toegetrokken wordt,

zonder dat je weet waarom.

Terwijl rechts van mij de ijsvogeltjes rondvliegen en de steltvogeltjes op de

slikjes naar voedsel lopen te zoeken, krijg ik de ingeving om naar links te kijken.

Direct herken ik het dier dat ik daar uit het riet zie komen.

Wat baal ik dat ik mijn statief niet bij me heb.

Twee foto's houd ik nu over die net goed genoeg zijn, terwijl het er tientallen

hadden kunnen zijn.

De boommarter (ik denk een nog hele jonge) wil langs de waterkant verder.

Maar daar staat het hekwerk, waar de ijsvogeltjes meestal op gaan zitten.

De boommarter probeert allerlei openingen, maar geen eentje is groot genoeg.

Uiteindelijk vind hij toch een grotere opening en springt op zijn dooie gemakkie

langs de waterkant op weg naar een mogelijke prooi.

Of hij is gewoon op ontdekkingsreis.

Dat is op het einde van mijn vakantie nog eens een mooi extra streepje op mijn lijstje.

Met de boommarter sluit ik ook de reeks af met foto's gemaakt aan het meer.

Een fantastische stek, waar ik mij urenlang uitstekend vermaakt heb.

In het volgend blog nog een diersoort die al heel lang op mijn wensenlijstje stond.

De Kolibrievlinder

Tot de volgende keer,

René