Vlinderen in Frankrijk

Parende Icarusblauwtjes

In mijn vorige blog (Grauwe Klauwier en Koereiger) schreef ik misschien 

een beetje zeurderig over het gebrek aan vogels en leek dat niet helemaal 

te kloppen met de beelden die ik liet zien.

Wat ik er echter niet bijschreef, is dat ik bijna al die foto's in de eerste week had gemaakt.

In de tweede week van de vakantie was het een beetje zoeken en hopen

op af en toe een leuke foto.

Al snel kreeg ik door dat het niet beter zou worden en zeker

na de kolossale hagelbui was het einde oefening voor wat betreft vogels fotograferen.

Maar gelukkig had ik ook mijn macro-lens meegenomen en werd het zoeken

naar een mooi kruiden/bloemenveldje.

Als je dan geen site tot je beschikking hebt, waar dit soort plekjes vermeld worden,

dan is het gewoon ouderwets zoeken.

Uiteindelijk vond ik een prachtig veld waar oa Lavendel groeit en

belangrijker: Het stikte er van de vlinders!

Koolwitje

Maar insecten fotograferen is lastig.

Het beste tijdstip is heel vroeg in de ochtend, wanneer ze nog niet helemaal opgewarmd zijn

of in de avond wanneer ze zich gereed maken om te gaan slapen.

Maar ja, ik heb ook vakantie en heb geen zin om heel vroeg op te staan.

Daar komt bij dat de slagboom op de camping pas om 7 uur open gaat en

dus ga ik op vlinderjacht op de momenten dat het eigenlijk al te warm is en

de vlinders in principe constant in beweging zijn.

Kleine Vuurvlinder.

Een tijdje terug zag ik een fantastisch mooie foto van een Icarusblauwtje met 

open vleugels en met een prachtige rustige achtergrond.

Dan is dan ook mijn doel, maar hoewel er aan Icarusblauwtjes

geen gebrek is, blijkt het vinden van een exemplaar met open vleugels

een hele opgave te zijn.

Icarusblauwtje

Omdat ik ook niet het hele veldje plat wil walsen,

scharrel ik een beetje langs de randen en zoek naar het ideale beeld.

Als er al eentje ergens gaat zitten met openstaande vleugels, dan

zijn ze snel weer vertrokken wanneer ik dichterbij kom.

Ik besluit maar gewoon ergens te gaan zitten en af te wachten.

Dat blijkt best een aardige tactiek te zijn, want ze komen vanzelf

wel een keertje bij mij in de buurt.

Bovenstaande foto heb ik op die manier kunnen maken,

maar het is niet het beeld dat ik graag wil maken.

Iets te rommelig en met te hard licht.

Icarusblauwtje (vrouw)

Maar in de laatste week van de vakantie koelt het ietsje af en komt de temperatuur rond

de 25 graden terecht en tevens is er af en toe mooie sluierbewolking.

Ideaal weer om te fotograferen, zelfs midden op de dag.

Omdat ik een bepaald beeld in mijn hoofd heb,

richt ik in eerste instantie mijn aandacht op de Icarusblauwtjes.

Icarusblauwtje (vrouw)

Het is een prachtig klein vlindertje en hoewel het mannetje de mooie blauwe kleur heeft,

is het vrouwtje ook een prachtig onderwerp.

Icarusblauwtje

Vorig jaar ben ik een ochtendje op stap geweest met juf Loes (http://belton-loes.blogspot.nl/)

en probeer de waardevolle tips, die ik daar kreeg, nu in de praktijk te brengen.

Maar dat valt nog niet mee wanneer de vlindertjes volledig opgewarmd

zijn door de zon. Dan heb je niet de tijd om lekker rustig een compositie te kiezen,

handmatig scherp te stellen en maar draaien en zoeken naar de juiste achtergrond.

Nee, dan is het een kwestie van snel reageren en bij elke geschikte

kans, het onderwerp zodanig te benaderen, dat je ook direct de beste compositie

en achtergrond te pakken hebt.

Maar alleen al het observeren van een goede macro-fotograaf levert

enorm veel informatie op.

Vwb het fotograferen van vogels heb ik enorm veel geleerd door

alleen maar te kijken hoe iemand als Ton Döpp of Roelof Molenaar 

bezig is met het maken van foto's.

Datzelfde had ik dus na een paar uurtjes macro-fotografie met Loes.

Het zijn vaak hele kleine dingetjes, waarmee je een

net iets betere foto kunt maken.

Dat zijn de dingetjes die je dus opsteekt door alleen maar te kijken,

hoe iemand anders dat nou doet.

Parende Icarusblauwtjes

Bijna gelijk aan de openingsfoto maar met een andere achtergrond en

het tongetje van het mannetje voegt nog iets extra's toe.

Dankzij die paar uurtjes met Loes kon ik bovenstaande foto maken.

Tijdens het fotograferen van Bandheidelibellen leerde ik

al snel hoe je de omgeving naar je hand kunt zetten en

dus een foto kunt maken met een rustiger beeld.

Maar voordat de paring van de vlinders begon, deden het mannetje en vrouwtje iets,

dat mij op het juiste spoor zette om het beeld dat ik in mijn hoofd had

dmv een foto te vereeuwigen.

Om het vrouwtje te imponeren spreidde het mannetje zijn vleugels

en liet de mooie blauw kleur zien.

Maar dit gebeurde pas, nadat het vrouwtje haar vleugels had gespreid.

Ipv achter mannetjes aan te rennen die toevallig net eventjes

hun vleugels open doen, moest ik dus op de vrouwtjes letten.

Zodra ik een vrouwtje ergens zag zitten, dat net haar vleugeltjes opendeed,

nam ik zo snel mogelijk een goede positie in.

Icarusblauwtje

Een gouden greep want al snel had ik beet.

Al gauw had ik meerdere mannetjes met opengesperde vleugels gefotografeerd,

maar het ideale beeld zat er nog steeds niet bij.

Maar de aanhouder wint.

Wederom zag ik een vrouwtje met haar vleugeltjes helemaal open en 

gauw nam ik de meest ideale positie in.

Een mannetje kwam aanvliegen en ging vlakbij mij op een plantje zitten.

Snel de positie ietsje verder aanpassen en dan maar hopen.

Icarusblauwtje

Bijna de foto die ik wilde maken.

De achtergrond is nog iets te onrustig naar mijn mening, 

maar ik ben er zelf wel content mee.

Toen die foto eenmaal gemaakt was,

kon ik mijn aandacht ook op andere soorten richten.

Maar zoals ik al eerder vermelden, een mooie macro-foto van een vlinder maken

is erg lastig. De mensen die regelmatig macro-foto's maken, weten direct

wat ik bedoel. Maar voor de beginner zal ik even uitleggen,

waar je rekening mee moet houden.

Kleine Vuurvlinder

Omdat je een zo'n rustig mogelijk achtergrond wilt hebben, fotografeer je

met een groot diafragma (=klein F-getal).

Dat betekent direct dat je scherptegebied erg klein is.

Het betekent ook dat je graag een beetje dicht op je onderwerp zit en

dat het volgende item achter je onderwerp zo ver mogelijk weg moet zijn.

Hoe dichter het achterliggende item op jouw onderwerp zit,

hoe duidelijker het op de foto komt.

Staat het volgende item erg dicht op jouw onderwerp,

dan moet je een nog groter diafragma kiezen, omdat de scherptediepte 

dan nog kleiner wordt en het achterliggende onderwerp

dan dus weer vager op de foto komt.

Het nadeel hiervan is, dat er ook minder delen van de vlinder scherp op de foto komen.

Dat is allemaal een makkie wanneer de vlinders lekker stil blijven zitten,

maar als ze vliegen heb je dus de tijd niet om de beste compositie te kiezen

en op je dooie gemakkie af te drukken.

Parende Icarusblauwtjes

Daarom kies ik meestal niet het allergrootste diafragma (f2.8), maar ga daar

een paar stops boven zitten (f5).

Dan heb je meer scherptediepte en mag je er dus wel een stukje naast 

het deel zitten dat je scherp wilt hebben.

Waar je wel rekening mee moet houden, is dat de sluitertijd langer wordt wanneer

je een hoger f-getal (=kleiner diafragma)  instelt.

Als ze stilzitten is een langere sluitertijd niet zo'n heel groot probleem,

maar als ze bewegelijk zijn en er staat ook nog wat wind,

dan wil je graag een wat snellere sluitertijd hebben.

Het is een beetje passen en meten.

Keizersmantel

Maar soms zijn er ook vlinders die je gewoon eerst graag een keertje mooi

als registratieplaat wilt hebben.

De Keizersmantel is een vlinder die ik nog nooit eerder voor de lens had gekregen.

Je probeert wel altijd rekening te houden met de achtergrond, maar dat is

op dat moment van latere zorg.

Keizersmantel

Er vliegen maar een paar exemplaren rond en het valt niet mee

om die paar kansjes die ik krijg te benutten.

Een grote wenssoort voor mij is de Koninginnenpage.

Vorig jaar kon ik de Koningspage op de foto zetten,

maar die is toch net iets minder mooi dan de Koninginnenpage.

Eén keertje zie ik een exemplaar rondvliegen, maar die verdween ook weer heel snel.

Dan maar weer de aandacht verleggen naar de soorten die in

grotere aantallen rondvlogen, zoals de Kleine Vuurvlinder.

Kleine Vuurvlinder

Hoewel de aanwezige exemplaren al een beetje afgevlogen en beschadigd zijn,

blijft het wel een mooi vlindertje om te fotograferen.

Kleine Vuurvlinder

Bij de meeste is de oranje kleur al behoorlijk vervaagd, maar

daar heb je nou eenmaal mee te maken.

Kleine Vuurvlinder

Tijdens het fotograferen merk ik wel dat mijn macro-lens niet snel genoeg is.

Ik heb een iets oudere sigma 105mm macro-lens maar

de autofocus heeft moeite om snel scherp te stellen.

Na de vakantie ben ik direct gaan zoeken naar een alternatief

en heb een mooie Minolta 100mm F2.8 voor een koopje op de kop kunnen tikken.

De voorloper van de 100mm f2.8 van Sony, maar met de mooiere Minolta-kleuren.

Want hoewel het fotograferen van vogels mijn eerste doel zal zijn,

wil ik mij toch ook iets meer gaan toeleggen op het fotograferen van insecten.

Dan moet ik dan ook maar een keertje eerder opstaan,

zodat ik de vlinders iets meer in de omgeving kan fotograferen.

Blauwzwarte Houtbij

Hoewel ik mij alleen bezig hield met de vlinders, waren er

natuurlijk heel veel andere soorten insecten aanwezig.

Eentje die onmiddellijk opviel was bovenstaande bij.

De Houtbij viel niet alleen op door de kleur, maar ook door het formaat.

Het is echt een enorm insect en dit exemplaar was wel drie centimeter groot.

Je weet niet wat je ziet, wanneer je dit insect voor de eerste keer tegenkomt.

Blauwzwarte Houtbij

Op deze foto kun je perfect het verschil in grootte zien. 

De Houtbij is bijna 2x zo groot.

De blauw/zwarte kleur geeft het dier ook meer dreiging.

Dit soort ontmoetingen zorgen er toch voor dat onze hobby nooit hetzelfde is.

Hiermee sluit ik het vakantiegedeelte af en gaan we gewoon weer verder 

met foto's welke gemaakt zijn in Nederland.

Te beginnen met de resultaten van twee ochtendjes strand

met oa. deze:

Goudplevier

Tot de volgende keer,

René