Weekendje Texel

Dodaarzen

Het eerste weekend van maart brengen we door op Texel.

I.p.v. heerlijk voorjaarsweer worden we getrakteerd op ijzige kou.

Gelukkig schijnt het zonnetje wel af en toe, maar het is allesbehalve

lekker weer om eens even te gaan fotograferen.

Maar ja, Texel is toch de plek om vogels te fotograferen en de ijzige kou

zorgt ook voor extra kansen op mooie plaatjes.

Als je weet waar je moet zoeken, dan valt er nog best

een heleboel te fotograferen.

Het is zo koud, dat zelfs de Waddenzee bevroren is.

Waddenzee

Wanneer het langere tijd koud is en er flink wat ijs op het water ligt,

zoeken watervogels uiteraard altijd de plekjes die nog open zijn.

Daarom maak ik eerst een verkenningsrondje om te zien

waar zich de wakken bevinden.

Dankzij de harde oostenwind zijn er nog wel wat open plekken in het ijs.

De volgende ochtend sta ik vroeg op en kleed mij warm aan.

De gevoelstemperatuur is -20 op Texel en het is verschrikkelijk koud buiten de auto.

Maar de plekken waar de vogels zich bevinden, zijn niet erg fotogeniek

vanuit het autoraam en wordt het dus afzien.

In zulke periodes houd ik altijd een grotere afstand

aan dan normaal in de rest van het jaar. 

De vogels hebben al hun energie nodig en

ze opjagen zorgt alleen maar voor extra verliezen.

Als ik de auto stilzet, worden de vogels een beetje onrustig.

Maar als je rustig blijft zitten, dan zijn de vogels toch wel weer snel op hun gemak.

Zolang je maar niet te dichtbij komt en goed oplet hoe de dieren reageren.

Dodaars

Zodra de vogels gewoon doorgaan met hun bezigheden en ze geen zenuwachtig

gedrag vertonen, weet je dat je niet te dichtbij bent.

Zijn ze op hun gemak, dan komen ze vanzelf dichterbij.

Dodaars

In een wak bevinden zich 6 Dodaarzen.

Leuk om te zien hoe verschillend ze zijn qua grootte en kleur.

Dodaarzen

Hoewel de Dodaarzen heerlijk hun eigen gang gaan,

valt het niet mee om in deze kou languit op de grond te liggen.

Omdat de vingertjes zeer beginnen te doen, zoek ik de warmte van de auto op

en rijd verder naar de volgende fotolocatie.

In dat wak bevinden zich een aantal Kuifeenden en een Dodaars.

Het ritueel herhaalt zich.

Kuifeenden

Eerst een fotootje vanuit de auto en even afwachten.

Kuifeenden en Dodaars

In eerste instantie trekken ze zich even terug.

Zodra ze doorhebben dat er geen gevaar dreigt,

omdat de afstand tussen mij en de vogels groot genoeg is en

ik rustig op de grond blijf liggen, gaan ze rustig verder met waar ze mee bezig waren.

Kuifeenden en Dodaars

Er wordt gewoon weer gedoken en wat vooral opvalt,

is dat de Kuifeenden hun voedsel zoeken onder het ijs.

Maar ook hier wordt het snel te koud en besluit ik iets meer landinwaarts te gaan.

Heel verrassend zijn de grote hoeveelheden Kramsvogels.

Ik zie wel vaker Kramsvogels in de winter, maar ik zie ze

hier werkelijk overal rondhuppelen.

Kramsvogel

Ze foerageren vooral in de slootkanten en dat maakt het lastig

om ze goed op de foto te krijgen.

Maar tijdens het zoeken naar een goed fotografeerbare Kramsvogel,

stuit ik op een andere mooie soort.

De Houtsnip

Houtsnip

De Houtsnip is typisch zo'n vogel die je bijna alleen in de winter ziet.

De vogel vertrouwt zo op zijn schutkleur, dat hij erg lang blijft liggen.

Pas als je vlakbij bent vliegt de vogel op en sta je te piekeren

waarom je de vogel niet eerder hebt zien liggen.

Ik heb ze wel in de sneeuw zien liggen en dan nog vertrouwen ze op

hun schutkleur. Ze hebben alleen geen idee, dat ze op dat moment ontzettend 

afsteken tegen de witte sneeuwondergrond.

Deze Houtsnip zorgt er wel voor dat ik meer op ga letten en

ik ben zeer verbaasd hoeveel ik er opeens zie.

Niet alleen Houtsnippen, maar ook Watersnippen.

Deze laatste zitten helaas niet op de meest ideale plekken.

Houtsnip

Maar ook de Houtsnippen zijn lastig te fotograferen.

Niet zozeer het vinden van de Houtsnippen, want als je eenmaal weet

waar je moet kijken, is dat eigenlijk een eitje.

De meeste grond is bevroren, maar de schuine stukken

langs de bevroren slootjes zijn wel enigszins zacht gebleven.

Houtsnip

Maar als je ze dan vanuit de auto fotografeert, doe je dat dus van bovenaf.

Dat levert niet zulke fraaie foto's op en dus zit er niets anders op,

dan weer de kou in te gaan.

Tijdens het zoeken naar eten vertrouwd de Houtsnip ook erg op zijn schutkleuren.

Wanneer de Houtsnip de boel gevaarlijk vindt worden, gaat hij gelukkig niet 

direct op de wieken. Zolang de afstand tussen ons tweeën groot genoeg is,

loopt hij weg naar een ander plekje.

Is die afstand te klein. dan vliegt hij weg, maar nooit heel ver.

Het is duidelijk dat de Houtsnippen in hun territorium blijven.

Ik kom ze ook iedere keer op dezelfde plekken  tegen.

Tijdens zo'n lang weekend kom je toch een aantal keren langs dezelfde locaties.

Houtsnip

Ik kijk welke kant de Houtsnip opgaat wanneer hij de grond minutieus onderzoekt.

In het verre verlengde daarvan zoek ik een plekje uit en wacht totdat

de vogel mijn kant uitkomt. Hoewel je geen mooie achtergronden kunt

creëren met die schuine oevers, levert het lage standpunt

toch mooiere beelden op.

Houtsnip

Terwijl ik rustig blijf liggen, komt de Houtsnip wel heel erg dichtbij.

Altijd leuk wanneer een vogel zo je lens in komt wandelen.

Hoewel de Houtsnip een mooie soort is, heb ik het na een tijdje toch wel gezien.

Ze doen namelijk niet zoveel anders, dan een beetje staan en met hun snavel

in de grond prikken in de hoop iets te eten te vinden.

Kemphanen en een Kievit

Ik ben nog geen 50 meter verder met de auto, wanneer ik mij realiseer dat

ik net een stuk land passeer waarop ik onbewust iets heb zien bewegen.

Ik rijd terug en moet flink zoeken waar het nou exact was.

Na een minuutje turen vind ik het plekje terug.

Ik zie een Kemphaan staan en als ik goed kijk, zie ik er ook twee op de grond liggen.

Ik maak een foto en zie ook nog het kuifje van een Kievit boven

een klein hoopje aarde uitsteken.

Je zou er echt zo aan voorbij rijden en dit zijn nou

van die dingen waar je een zesde zintuig voor ontwikkeld wanneer 

je regelmatig op pad gaat om te fotograferen.

Kemphaan

In totaal is er een groepje van vijf Kemphanen, waarvan er

drie constant bij elkaar blijven.

Eentje hangt aldoor rond bij een bevroren plasje water en

nummer 5 is de meest actieve.

Kemphaan

De vijfde Kemphaan is aan de wandel in de berm en op zoek naar iets eetbaars.

Kemphaan

Ik probeer dezelfde strategie toe te passen als bij de Houtsnip

en ook nu lukt het .

De Kemphaan komt al foeragerend steeds dichterbij,

totdat het moment komt dat hij bijna tegen mijn lens aanloopt.

De vogel realiseer zich opeens dat er iets niet klopt,

maar ipv direct te vluchten, loopt hij gewoon in een boogje langs mij heen.

Ik rijd voor de laatste keer langs de diverse wakken en

maak nog wat foto's van een ander wak met Dodaarzen.

Dodaarzen

Bij dit groepje zijn de verschillen in formaat en verenkleed nog duidelijker te zien.

Het is een beetje zonde dat de lelijke achtergrond een groen/bruine gloed achterlaat op het water.

Maar wel leuk om te zien dat het ene exemplaar al naar zomerkleed

aan het ruien is en de ander nog in winterkleed vertoeft.

Dodaarzen

Omdat ik niet te lang weg kan blijven (de rest van de familie wil graag schaatsen 

op natuurijs) moet ik de Dodaarzen helaas laten voor wat ze zijn.

Op de terugweg zie ik nog genoeg mooie onderwerpen,

maar niet mooi genoeg om er nog even voor te stoppen.

Totdat ik een Buizerd in een berm zie zitten.

Buizerd

Daar wil ik graag een paar minuten vrij voor maken.

Buizerds vliegen vaak al weg wanneer je de auto stopt en de camera

uit het raam steekt. Nu stop ik op een iets grotere afstand en 

leg het laatste stukje heel langzaam af.

Als je dan uitstapt is de vogel direct verdwenen en omdat

te vermijden probeer ik op de volgende manier een laag standpunt te creëren.

Nadat ik een minuutje stil gestaan heb en de Buizerd op zijn gemak is,

doe ik de deur rustig open wanneer de vogel net de andere kant uitkijkt.

Terwijl ik nog in de auto zit, leg ik mijn rijstzak op de grond en daarop de camera.

Het handige van de Sony-camera is dat je het schermpje op de achterkant

in allerlei hoeken kunt draaien.

Ik draai het schermpje zodanig, zodat ik vanaf een afstandje scherp kan stellen.

Terwijl ik in de auto blijf zitten, kan ik dus toch nog vanaf een laag

standpunt fotograferen.

De Buizerd is een mooie afsluiter van een ochtendje fotograferen.

De volgende dag is het weer beduidend minder en

niet geschikt om foto's te maken.

Texel blijft een prachtige plek om vogels te kijken en te fotograferen.

Het was weer heerlijk, ondanks de kou.

In een volgend blog aandacht voor:

Watersnip

Tot de volgende keer,

René