De Kleine IJstijd

Waterral

Eind februari/begin maart slaat koning winter hard toe.

De vorstperiode duurt niet heel lang, maar is wel heftig.

Vooral de snijdende koude wind maakt van een verblijf in de buitenlucht,

ook al is het kort, een behoorlijk onprettige gebeurtenis.

Maar zo'n vorstperiode biedt ook prachtige mogelijkheden voor de natuurfotograaf.

Omdat dieren voornamelijk bezig zijn met voedsel zoeken,

verliezen ze een deel van hun natuurlijke schuwheid.

Het betekend echter ook dat je er alles aan moet doen om de dieren

niet op te jagen, zodat ze niet onnodig energie hoeven te verspillen.

Het kan namelijk het verschil maken tussen dood en leven.

De manier om dieren van dichtbij te fotograferen en toch niet

op te jagen, is door ze naar jou toe te laten komen.

Dat lukt natuurlijk niet zomaar.

Dat vergt in eerste instantie wat kennis van waar je een

bepaalde soort kunt verwachten.

Wanneer je een gebied goed kent, is dat niet zo'n groot probleem.

Lastiger is het om een positie te vinden waar de vogel zou kunnen komen en

waar je natuurlijk ook een goed standpunt hebt.

En dan moet je geduldig kunnen wachten en dat valt niet mee

met gevoelstemperaturen van -15.

Blauwe Reiger

Gelukkig kun je ook vanuit de auto vaak een mooi standpunt krijgen.

Er zijn echter waar weinig plekken waar je vanuit de auto

op ooghoogte kunt fotograferen. Als die plekken er al zijn,

dan moet je ook het geluk hebben dat er een vogel wil poseren.

Wanneer een groot deel van het water bevroren is en er een wak

open gehouden wordt door de harde oostenwind,

dan is de kans groot dat er vogels op die plek afkomen.

De Blauwe Reiger op de foto hierboven had duidelijk last

van de scherpe koude wind, maar hield van ellende de moed er maar in en

bleef geduldig wachten totdat er een visje langs kwam zwemmen.

Wilde Eend

In een ander windwak zwemmen een paar Wilde Eenden en hoewel de Blauwe Reiger

en de Wilde Eend best mooie vogels zijn, zoek ik toch naar iets minder algemeens.

Buizerd

Voor notoire aaseters, zoals de Buizerd, is zo'n koude periode een ware feesttijd.

In die periodes zijn er zoveel dieren die het loodje leggen,

dat ze geen enkel probleem hebben om voedsel te vinden.

In de zomertijd wil ik wil nog wel eens een tijdje blijven wachten bij een dood dier,

maar de kans dat er een Buizerd in een hele koude periode in de winter 

bij een kadaver neerstrijkt is erg klein.

Er zijn nou eenmaal genoeg kadavers te vinden voor de Buizerd.

Buizerd

De diversiteit in de polders waar ik regelmatig kom, wordt alsmaar groter.

Steeds meer soorten weten dit gebied te vinden.

Ook het aantal verschillende soorten roofvogels is zeer groot.

De Buizerd en de Torenvalk zijn zeer algemeen, maar daar blijft het niet bij.

Kerkuilen, Velduilen en Ransuilen worden regelmatig gezien.

De Steenuil was vorig jaar eventjes aanwezig, maar helaas weer snel vertrokken.

In het voorjaar komt de Bruine Kiekendief en is af en toe de Blauwe Kiekendief te bewonderen.

Slechtvalken hebben hun plekje gevonden en af en toe komt de Zeearend overvliegen.

Helaas is er weinig plek voor de Zeearend om te broeden, want er is eten genoeg voor deze soort.

Het laatste jaar zag ik ook regelmatig Sperwers vliegen en heb ik

nu waarschijnlijk het territorium van een vrouwelijke Sperwer gevonden.

Sperwer (vrouw)

Het is meestal zeer goed nieuws wanneer dit soort vogels zich vestigen

in een bepaald gebied. Dit houdt namelijk in dat er genoeg kleinere vogels

in zo'n gebied rondfladderen.

Maar ik ben nog steeds op zoek naar die lastige soorten die

je eigenlijk alleen wat makkelijker in de winter kunt fotograferen.

Vlak voordat het te donker wordt om nog te fotograferen,

vind ik waar ik naar op zoek was.

Watersnip

Omdat ik weet waar ik moet kijken, zie ik van veraf al iets bewegen.

En als je er eentje ziet, dan blijken er opeens meerdere aanwezig te zijn.

Watersnippen

Met normale weersomstandigheden zie je een watersnip pas wanneer

deze plotseling opvliegt, omdat je te dichtbij komt.

Als een Watersnip je aan ziet komen, gaan ze plat op de grond liggen of

verdwijnen ze in het riet door een paar stapjes achteruit te doen en

worden ze dus onzichtbaar.

Maar nu blijven ze gewoon doorscharrelen en zoeken naar voedsel.

Inmiddels wordt het donker en kan ik het fotograferen verder wel vergeten.

De volgende dag belooft mooi weer te worden en dat ijs ligt er dan ook nog wel.

In de daarop volgende ochtend zijn ze nergens te bekennen,

dus ga ik laat in de middag nogmaals langs.

Wintertaling

Maar tijdens de rit richting de Watersnippen wordt ik afgeleid 

door andere soorten vogels. Aan sommige soorten kan

ik gewoon niet voorbij rijden, wanneer ze zich laten zien.

Bij een klein bevroren plasje scharrelt een Wintertaling rond.

De Wintertaling is een klein eendje met een prachtig gekleurd verenkleed.

Bij de juiste lichtval zie je de streep op de kop van de Wintertaling

veranderen van smaragdgroen naar diep paars.

Wintertaling

Helaas gooit een fietser roet in het eten en de Wintertaling verdwijnt uit beeld.

Ik schrijf "helaas", maar eigenlijk is het een gelukje.

Want omdat de Wintertaling verdwijnt, ga ik verder richting de Snippen.

Omdat ik tijdens het ritje richting de Watersnippenplek ook nog 

op andere plekjes snippen zie, blijf ik geconcentreerd opletten.

In het voorbij gaan denk ik weer een Watersnip te zien,

maar zodra ik een meter of 50 verder ben, realiseer ik mij

dat het geen Watersnip was die ik zag maar een Waterral.

Waterral

Ik zet de auto snel in z'n achteruit en probeer de vogel terug te vinden.

Maar een Waterral die in de begroeiing van de oever zit, is erg lastig te ontdekken.

Dan zie ik hem en rijd nog een meter of 20 verder.

Zet de auto stil en kruip in de ijzige kou richting de slootkant..

Gelukkig komt de Waterral behoorlijk snel mijn kant op en

zoekt tussendoor aan de randjes van de bevroren waterkant naar voedsel.

Waterral

Vlak voor mijn neus houdt de vogel in en kijkt eens rustig mijn kant op.

Even is er twijfel bij de Waterral en ik probeer mij zo min mogelijk te bewegen.

Al gauw gaat de vogel door met waar hij mee bezig was en 

zoekend naar voedsel loopt hij vlak langs mij.

Waterral

Toch opvallend dat zo'n moerasvogel in een weidegebied rondwandelt.

De Waterral is een lastige vogel om te fotograferen, want ze bewegen

meestal erg snel. Maar in zulke strenge winterperiodes gaat het voornamelijk om

het vinden van genoeg eten en dan wordt er wat minder gerend.

De Waterral verwijderd zich heel langzaam van mij en ik twijfel

of ik er nog meer aandacht aan zal besteden.

Maar ik zie de zon al neer beneden gaan en het duurt niet

lang meer voordat zij onder gaat.

Gauw verder richting de Snippen, maar ik wordt alweer opgehouden.

Kievit

Nu is het een Kievit die zijn territorium heeft ingenomen in een berm.

De ondergaande zon zorgt voor een mooie gouden gloed en ik

kan de prachtig gekleurde Kievit gewoon niet links laten liggen.

Ook de rechtopstaande kuif zorgt voor extra aantrekkingskracht.

Kievit

Wanneer ze eenmaal hun plekje ingenomen hebben, vertrekken ze niet

snel weer van die plek. Deze Kievit heeft wel een hele ongunstige plek uitgekozen,

want het ligt zeer dicht aan de doorgaande weg.

Ik kan mij niet voorstellen dat hier gebroed gaat worden,

maar het zorgt nu wel voor een buitenkansje voor mij.

Maar de tijd begint nu serieus te dringen.

Ik weet ook dat het weer na deze avond om zal slaan en een

mooi zonnetje kan ik na vandaag wel verder vergeten.

Daar komt bij dat ik een paar dagen later naar Texel

vertrek voor een lang weekend en dus moet het fotograferen

van de Watersnippen nu gebeuren.

Watersnip

Wanneer ik bij de plek arriveer zie ik op diverse plekken Watersnippen

zoeken naar iets eetbaars. Omdat de temperatuur nog verder gedaald is,

wil ik niet onnodig uit de auto komen.

Als ik het weggetje langzaam afrijd, zie ik drie Watersnippen

op een van de vooraf door mij gekozen plekken.

De zon is nog verder gedaald en de tijd begint nu echt te dringen.

Watersnip

Ik parkeer de auto met de bijrijderskant richting de Watersnippen.

Nu kan ik aan mijn kant uitstappen, zonder dat de vogels mij zien.

Brrrr, het is echt verschrikkelijk koud, maar het is even doorbijten.

Voorzichtig kruip ik naar de waterkant.

De dichts bijzijnde Watersnip staat op het ijs en kijkt even op.

Gelukkig blijft de vogel op zijn plekje en kan

ik alsnog een Watersnip in het laatste, gouden avondlicht vastleggen.

Watersnip

Hoewel Watersnippen normaal niet zo heel veel bewegen,

zijn ze nu uiterst actief. Daaraan kun je duidelijk merken dat

eten de hoogste prioriteit heeft.

Al snel laat het licht mij in de steek en ga ik richting huis.

Gelukkig duurt de vorstperiode niet enorm lang en

hebben een hoop vogels deze periode toch kunnen overleven.

In een volgend blog aandacht voor:

De teruggekeerde Grutto's

Tot de volgende keer,

René