Polderen Deel 1

Ruigpootbuizerd

Door het jaar heen kom ik regelmatig in de polder vlakbij mijn huis.

Nederland kent vele polders, maar "mijn" polder is anders.

In "mijn" polder bevinden zich namelijk grote en hele grote wateroppervlaktes en

dat trekt uiteraard andere soorten aan, dan wanneer je praat over een

polder waar het enige water dat er is, zich in kleine smalle slootjes bevindt.

Ook zijn er een aantal kleine moerasgebiedjes binnen mijn polder en

ook dat trekt weer hele andere soorten aan.

Uiteraard is de Grutto een zeer prominente soort, maar ook de Baardman, Waterral

en in de winter Het Nonnetje en andere Zaagbeksoorten zijn hier aanwezig.

Het gros van de roofvogelsoorten komt hier voor.

De Zeearend is het gebied aan het ontdekken, maar het ontbreken van

geschikte nestgebieden is voorlopig de spelbreker.

Maar aan voedsel voor deze soort is er in ieder geval geen gebrek.

In een jaar maak je tijdens al die bezoekjes heel wat foto's.

Ik probeer mijn blogs altijd een hoofdonderwerp mee te geven,

maar daardoor blijven ook veel foto's ongebruikt.

Ze passen gewoonweg niet in zo'n blogje of

ik heb teveel op elkaar lijkende foto's om er een apart blog mee te vullen.

Daarom nu twee blogjes met foto's van allerlei soorten vogels,

waarvan ik het de moeite vind om ze alsnog te plaatsen.

Torenvalk

Een aantal vogels zijn kenmerkend voor de polder.

De Torenvalk is er 1 van en ik zie ze regelmatig op een aantal vaste plekken.

De Torenvalk is kortgeleden op de rode lijst geplaatst.

Het gebruik van landbouwgif is jarenlang een boosdoener geweest..

Als de muizen vergiftigd worden, zullen soorten zoals de Torenvalk

daar direct de gevolgen van ondervinden.

Op dit moment wordt de landbouwgrond te intensief gebruikt en

dat schijnt ook zijn weerslag te hebben op de Torenvalk.

Torenvalk

Om de Torenvalk te fotograferen moet je mazzel hebben met de windrichting.

De Torenvalk (net als de meeste vogels) heeft zijn kop tegen de wind in.

Ze hangen heel vaak te bidden boven de dijken in de polder.

Van veraf zie je ze al hangen en met een beetje beleid,

zijn ze heel dicht te benaderen.

Je ziet ze ook "opschuiven" langs de dijk, dus als je de auto iets verder

parkeert is het een kwestie van geduld totdat ze vlakbij zijn.

Torenvalk

De Torenvalk maakt gebruik van infrarood om muizen op te sporen.

Muizen hebben geen blaas en laten daardoor constant een urinespoor achter.

Dmv infrarood pikt de Torenvalk dit op en kan zodoende zijn eten bij elkaar scharrelen.

Hoewel het hoofdmenu dus uit muizen bestaat, staan daar ook bv kikkers en wormen op.

In het voorjaar wil een steltloperjong ook nog weleens ten prooi vallen.

Torenvalk

Hoewel ik ook genoeg foto's heb van Torenvalken op een paaltje,

zijn voor mij de fijnste plaatjes wanneer ze biddend in de lucht hangen.

Een andere echte poldervogel is onze nationale vogel: 

De Grutto

Ik heb al eerder een heel blog gewijd aan de Grutto, maar tijdens

andere uitstapjes kom ik ze natuurlijk ook nog weleens tegen.

Het loont vaak om wat langer met een onderwerp bezig te zijn,

dan alleen maar een paar plaatjes schieten en op weg naar het volgende.

Grutto

Zeker richting de schemering wanneer het licht per minuut veranderd en

daardoor de ene foto net weer iets fijner is dan eentje van een minuut eerder.

Grutto

Ook het veranderen van standpunt kan net even iets anders opleveren.

Grutto

Het scheelt maar een meter met de eerste twee foto's, maar die extra meter

zorgt voor een andere achtergrond en een andere lichtval.

Met dat extra metertje krijg ik meer tegenlicht en verandert de sfeer direct.

Grutto 

Gedurende het voorjaar en de zomer kan ik de Grutto eigenlijk nooit links laten liggen

op de momenten dat ik in de polder kom.

Het blijft een prachtige vogel om te fotograferen, 

ook al omdat het gedrag iedere keer anders kan zijn en dus een ander plaatje oplevert.

Maar er zijn zo nu en dan ook zeer verrassende soorten te vinden in dit gebied.

Het Woudaapje wordt zeer sporadisch gezien en gehoord, de Zeearend en

Visarend komen zo af en toe over en de Kuifduiker in zomerkleed

is ook een topsoort om te fotograferen.

Maar de laatste weken is er een speciale soort, die besloten heeft

om voor langere tijd op 1 plek te blijven.

De Ruigpootbuizerd.

De Ruigpootbuizerd is een zeldzaamheid in ons land en voor veel

mensen niet te onderscheiden van de gewone Buizerd.

De gewone Buizerd is een veel voorkomende vogel in deze polder,

maar in het algemeen toch een verrekt lastige klant om op de foto te zetten.

Als je met 50 kilometer per uur langs een Buizerd rijdt, blijft hij rustig zitten.

Wanneer je afremt of stopt, is de vogel direct verdwenen.

Gelukkig bevindt zich in dit gebied een Buizerd die iets minder schuw is

dan de meeste van zijn soortgenoten.

Buizerd

Hoewel deze vogel niet direct wegvliegt wanneer je stopt,

heeft hij wel degelijk een duidelijke grens.

Kom je binnen die grens, dan vliegt hij een paar meter verder en herstelt

daarmee de afstand waarop de vogel zich prettig voelt.

Maar verder met zijn neefje, de Ruigpootbuizerd.

Het gebied waarin deze zich bevindt is niet zo heel groot, maar je kunt 

op niet zoveel plekken de auto neerzetten om een goed standpunt in te nemen.

Een aantal keren heb k geprobeerd om de vogel te fotograferen,

maar aldoor bleef hij te ver weg.

Op een mooie doordeweekse dag in november kan ik in de ochtend

een paar uurtjes vrijmaiken en besluit om nogmaals te proberen

om de Ruigpootbuizerd te fotograferen.

Ik zet de auto op de plek waar ik het beste uitzicht heb en de zon

in de rug heb. De tijd kabbelt voorbij, maar de Ruigpootbuizerd

is nergens te bekennen.

Na een tijdje vind ik het mooi geweest en wil de auto weer starten om weg te rijden.

Ik kijk toevallig naar rechts en zie onderaan de dijk een Buizerd op een paaltje zitten.

(Ruigpoot?)Buizerd

Met tegenlicht maak ik een plaatje.

Ik kan mij niet voorstellen dat er zich een tweede Buizerd in dit gebied bevindt

en het moet dus wel de zeldzame Ruigpootbuizerd zijn.

Ik zoom zoveel mogelijk in op de poten van het dier en meen inderdaad

veren te zien op de poten. Maar echt zeker ben ik er niet van.

Dan vliegt de vogel op en begint te jagen.

De Ruigpootbuizerd is te herkennen aan een aantal dingen.

Eén daarvan is dat deze soort vaak biddend in de lucht blijft hangen.

Een normale Buizerd doet dat ook weleens, dus dat is geen zekerheidje.

De vogel hangt echt helemaal tegen het licht in en ik

krijg niet meer dan een silhouet op de foto.

Ik zie een klein plekje langs de drukke weg, waar ik eventueel

de auto kwijt kan en twijfel geen moment.

Hopelijk blijft de vogel nog even biddend hangen op die plek.

Ik zet zo snel mogelijk de auto op de beste manier op de plek neer

en ik heb het geluk dat de vogel nog geconcentreerd aan het jagen is.

Ruigpootbuizerd

Heel even kijkt de vogel mijn kant op en trekt zich verder niets van mij aan.

Op bovenstaande foto zijn goed de bevederde poten te zien en ook de 

polsvlek op de vleugel.

De band op de staart is hier minder goed te zien, maar deze

kenmerken maken duidelijk dat het inderdaad om de Ruigpootbuizerd gaat.

Op zich niet zo heel bijzonder misschien, maar toch leuk om

in de collectie te hebben.

Ruigpootbuizerd

Op de laatste foto is de staartband duidelijker te zien.

Om al die drie kenmerken zichtbaar op 1 foto te krijgen is best wel lastig.

Daarom ben ik zeer blij met bovenstaande foto

Uiteraard heb ik tientallen foto's gemaakt, maar omdat ze zo op elkaar

lijken is het dus niet iets om een heel blog aan te wijden..

Een andere roofvogel die regelmatig in de polder te zien is, is de Bruine Kiekendief

Een vogel die in het voorjaar als broedvogel terugkeert naar Nederland.

Bruine Kiekendief

Een prachtige, sierlijke roofvogel maar o zo schuw.

Als de Bruine Kiekendief ook maar even het idee van onveiligheid krijgt,

is de vogel met een paar klappen van de vleugels volledig uit het vizier verdwenen.

Je moet dus wel een portie geluk hebben om ze echt mooi op de foto te krijgen.

Maak je niet zomaar een gelukstreffer, dan moet je gewoon doorzettingsvermogen hebben.

De aanhouder wint en zodra je de plek weet waar ze zich ophouden,

is het een kwestie van veel geduld om een mooie plaat te maken.

Maar  "mijn" polder herbergt nog meer soorten roofvogels.

De Sperwer, Havik, Slechtvalk zijn bewoners, net als een aantal uilensoorten.

De Kerkuil is redelijk algemeen, maar een nachtvogel.

Je moet echt veel geluk hebben om deze overdag tegen te komen.

De Velduil is een uilensoort die overdag te zien kan zijn, 

maar is een zeer onregelmatige bezoeker.

Een andere uil die eigenlijk pas tot leven komt in de schemering is de Ransuil.

Ook deze uil is een bewoner van deze polder en heel soms overdag te zien.

Ransuil

In mei zie ik tijdens het langsrijden een iets grotere vogel op een paal zitten.

Wanneer ik al een behoorlijk stuk verder ben, realiseer ik mij dat 

het waarschijnlijk een Ransuil was.

Met dezelfde snelheid rij ik terug en zie dat het inderdaad een Ransuil is.

Het is al na zevenen in de avond en ik heb niet al teveel tijd nog.

Op veilige afstand keer ik de auto en rij voorzichtig richting de uil.

De Ransuil zit toch best wel op een behoorlijke afstand, maar wanneer ik de auto

stilzet wordt ik wel even aandachtig opgenomen.

Ik heb maar twee keer eerder een Ransuil in de polder gezien, dus dit is een buitenkansje.

Hopelijk gaat de vogel op jacht en dan graag in mijn directe omgeving.

De Ransuil gaat inderdaad jagen, maar helaas voor mij, op een afstand van

ruim honderd meter. Geen enkele kans op een echt mooie foto.

De daarop volgende dagen ga ik nog een aantal keren langs, 

maar ik zie de Ransuil niet meer terug.

In de maand november kwam ik nog een heimelijke klant tegen tijdens een rondje.

Een vogel die ik eerder ergens achteraf in een slootje had gezien,

maar dat was op een niet te fotografeerbare plek.

Wanneer ik op een weggetje rijd waar ik met enige regelmaat kom,

zie ik verderop iets onder water duiken.

Het was een klein vogeltje en naar mijn idee kan het niets anders zijn dan een Dodaars.

Dodaars

Ik zet de auto zo strategisch mogelijk neer en zie inderdaad een Dodaars 

boven water komen. Dodaarzen zijn leuke, kleine vogeltjes maar erg schuw.

Ik heb ze regelmatig vanuit een hutje gefotografeerd en wanneer ze rustig 

aan je aanwezigheid kunnen wennen, dan lukt fotograferen meestal wel aardig.

De Dodaars is op zoek naar eten en duikt regelmatig onder water.

Iedere keer wanneer de vogel onder water is, rij ik de auto dichterbij.

Wanneer ik dichtbij genoeg ben, zet ik de motor uit en wacht weer af.

Wanneer de Dodaars weer onderduikt, kruip ik snel uit de auto en

ga met de camera in het gras liggen.

Ik beweeg mij niet als de Dodaars opduikt, maar wacht totdat hij weer onderduikt.

Snel kruip ik dichterbij en neem een mooi standpunt in.

De Dodaars duikt weer op en ditmaal met een bonus.

Mazzel voor mij.

Dodaars met prooi

Niet eerder heb ik een Dodaars gezien met zo'n grote Voorn als prooi.

Meestal zijn het tiendoornige Stekelbaarsjes of iets dergelijks, maar

nooit een vis van deze afmetingen.

De Dodaars heeft er ook duidelijk moeite mee en trekt zich verder niets aan van mij.

Ook dit levert een hele serie beelden op, maar niet divers genoeg voor een apart blog.

Scholekster

Jaarlijks broedt een paartje Scholeksters op exact dezelfde plek.

Een uitgeholde paal welke onderdeel is van een hek.

Het hek is afgelopen jaar vernieuwd, maar gelukkig hebben ze de paal laten staan.

Nu staat die paal daar zonder enige reden, behalve dat het een broedplek is voor de Scholeksters.

Vorig jaar werd er zelfs twee keer gebroed en nu (eind april 2018) zijn ze weer terug

en wordt er alweer gebroed door het paar.

Zowel het mannetje als het vrouwtje zitten op het broedsel.

Als ze op de eieren zitten is de scholekster bijna niet te zien,

maar het wordt leuk wanneer er een wisseling van de wacht is.

Na een wisseling of 2 weet je hoe de volgende broeder aan komt vliegen en

dan kun je je dus de camera van te voren installeren en is het een kwestie van op tijd afdrukken.

Veel Scholeksters zijn er niet te bewonderen in de polder, dus dit is best wel bijzonder.

Een vogel die wel heel algemeen is in de polder is de Watersnip.

Zijn ze in een heel koude winter met ijs redelijk makkelijk te fotograferen

(als je weet waar je moet zoeken uiteraard), in de zomer is het een ander verhaal.

Je ziet ze dan meestal pas wanneer je vlak voor ze voeten opeens opvliegen.

Watersnip

Begin mei ontdek ik de waarschijnlijke nestplek van een Watersnip.

Iedere keer wanneer ik daar langskom, zie ik een Watersnip op de uitkijk staan.

Ik heb wel wat foto's van dichterbij, maar vond dit plaatje het mooist voor dit blog.

Als afsluiter van dit blog een tweetal foto's van ganzen.

In de polder zijn diverse soorten ganzen te zien.

De Grauwe Gans is daar 1 van.

Deze soort was zo'n 40 jaar geleden een zeldzame soort in Nederland.

Dat zou je nu niet zeggen, want voor veel mensen is het nu een plaag.

De boeren klagen omdat ze veel gras opvreten en voor verzuring zorgen

vanwege de vele uitwerpselen.

De luchtvaart is ook niet blij met de grote groepen grauwe Ganzen.

In het voorjaar is het wel heel leuk om de groepen Grauwe Ganzen

te bekijken met tientallen pulletjes.

Grauwe Ganzen

Behalve Grauwe Ganzen komen er nog een aantal soorten voor in deze polder.

De Nijlgans is enorm in opkomst, Kolganzen, Canadese Ganzen en Brandganzen zijn te

zien in grote aantallen. Heel soms een Roodhalsgans of andere zeldzaamheden.

Brandganzen

Met een zwart/wit foto van trekkende Brandganzen eindigt deel 1

Tot de volgende keer,

René