Gruttoland Deel II

 

Gruttoland

In Deel I liet ik voornamelijk foto's zien van de Watersnip en de Oeverloper.

Maar buiten deze twee soorten heb ik nog genoeg andere soorten kunnen fotograferen

en die komen dus in dit deel aan bod.

De openingsfoto is een overzicht van de plasdras met de 4 hutten.

De eerste hut van boven en de derde hut zijn bestemd voor fotografie 

en de tweede en vierde zijn om te observeren.

Fotohut van binnenuit

Hier een foto van binnenuit,

In de hut staat ook een tafel en een aantal stoelen.

Zoals je op de foto kunt zien, is er een smalle open strook over de

gehele lengte van de hut.

Ik denk dat het beter zou zijn wanneer hier een cmouflagenet voor

gehangen wordt, want ik had het gevoel dat de vogels dichterbij kwamen

toen ik bij mijn tweede bezoek zelf een net had opgehangen.

Fotohut van buitenaf

Nog een foto die ik van de site van Gruttoland heb gehaald en

zo kun je mooi zien hoe de hut gelegen is tov het water en

hoe je dwars door de hut heen kunt kijken van buitenaf.

In Deel I (Zie Hier) vertelde ik al dat ik 2x naar deze plek geweest ben.

De eerste keer was op 21 augustus en de tweede keer op 9 september.

Het bezoek op 21 augustus was leuk, maar niet te vergelijken met

het bezoek op 9 september. Bij aankomst op de eerste dag was het mistig en klaarde

het weer pas in het begin van de middag op.

Vanaf dat moment werd het water aantrekkelijker voor een hoop vogels

en viel er meer te zien en te fotograferen.

De tweede keer was een dag met stralend weer. Strakblauwe hemel en warm.

Daardoor kwamen er veel vogels op de plasdras af en was het zo nu en dan

lastig om een keuze te maken, wat ik ging fotograferen.

Dit blog start met een aantal foto's van de eerste dag,

maar het merendeel is op 9 september gemaakt.

Kievit

De kieviten waren een soort van pioniersoort, als het aankwam op badderen.

Eerst een klein groepje, dan werd de groep wat groter en daarna

sloten er andere soorten aan zoals de Kemphanen.

Het grappige was dat iedere Kievit exact hetzelfde badritueel had.

Eerst liggen in het water zoals de voorste vogel in de foto hierboven en hieronder.

Dar duurde zomaar 3 tot 5 minuten.

Daarna flink wapperen met de vleugels en schudden met het lichaam

 om het water over zich heen te verspreiden en als het genoeg was,

ging de Kievit rechtop staan en werd er flink gewapperd met de vleugels.

Kieviten

Als je dat eenmaal doorhebt, dan kun je precies die foto's maken waar de voorkeur ligt.

Dat wapperen met de vleugels geeft ook een bepaald geluid.

Wanneer tientallen Kieviten dat dus tegelijkertijd doen,

is dat best indrukwekkend.

Kemphanen

Nadat de Kieviten al een tijdje aan het badderen waren 

en het voor andere soorten duidelijk was, dat alle seinen op veilig stonden,

werd de totale groep steeds groter en divers.

De nieuwe soorten kozen niet een eigen plekje uit,

maar landen lekker veilig tussen de aanwezige Kieviten.

Kemphanen.

De Kemphanen hebben een iets ander badritueel en het grappige was,

dat bijna alle andere steltlopers ook dat zelfde ritueel hadden.

Best een beetje vreemd dus, dat de Kieviten een afwijkend badritueel hebben,

dan al die andere soorten zoals de Kemphanen, Watersnippen en Goudplevieren.

Die gaan namelijk direct flink tekeer in het water, zodat hun hele lichaam

nat wordt van de spetters. Wanneer ze klaar zijn, vliegen ze een kleine beetje

op uit het water en slaan op die manier een hoop water van zich af.

Kemphaan

Dan als laatste even flink de veren uitschudden en ze zijn weer droog.

Erg opvallend dus dat de Kieviten het echt anders doen, door eerst een

minuut of 5 rustig in het water te gaan liggen.

Geen idee waarom dat zo is.

Jonge Bergeend

Ook heel opvallend was het grote aantal jonge vogels op de plasdras.

Veel jonge Bergeenden op beide dagen en geen enkel volwassen exemplaar.

De volwassen vogels waren waarschijnlijk al vertrokken naar de overwinteringsgebieden

en de jonge vogels volgen dan later, zoals dat bij zoveel soorten het geval is.

De jonge Bergeenden kwamen tijdens het foerageren vaak heel dichtbij de hut.

Gele Kwikstaart

Ook opvallend was het grote aantal jonge Kwikstaarten.

De meeste waren Witte Kwikstaarten, maar heel af en toe zat er ook een Gele tussen.

Terwijl de jonge Witte Kwikstaarten het zonder volwassen exemplaren moesten stellen,

was dat weer niet het geval bij de Gele Kwikstaarten.

Daar zag ik wel volwassen exemplaren.

Misschien toeval, maar wel opvallend.

Gele Kwikstaat

De opbrengst van die 21ste augustus viel dan misschien een beetje tegen,

maar de nieuwsgierigheid was wel geprikkeld.

Ik weet nou eenmaal dat het tussen twee dagen enorm kan verschillen 

qua soorten en daar moet je gewoon rekening mee houden.

Misschien is het overigens wel een beetje te negatief gesteld,

want ik zag natuurlijk ook Watersnippen, Oeverlopers en een Witgatje.

Maar deze zag ik maar een paar keer kortstondig en dan ook nog

op een niet zo'n beste plek.

Maar het smaakte dus naar meer en op 9 september was het tweede bezoek aan Gruttoland.

Nu wist ik wat ik kon verwachten en had ik dus een groot camouflagenet mee.

Deze keer was ik nog iets vroeger aanwezig, zodat ik in het donker naar de hut kon lopen

en ongemerkt het camouflagenet op kon hangen.

En het werd een topdag!

De resultaten van de Watersnippen en Oeverlopers zijn te zien in Deel I.

Grutto

Wanneer ik helemaal geïnstalleerd ben, landt er een Grutto op een meter

of 40 afstand. Jammer dat het zo ver weg is, maar het licht maakt een hoop goed.

De meeste Grutto's zijn dan al weer uit Nederland vertrokken,

maar in de loop van de dag zie ik er nog 2.

In deze periode van het jaar had ik eigenlijk niet meer op Grutto's gerekend en

het blijken niet de enige verrassingen te zijn deze dag.

Opeens valt mijn oog op een heel klein strandlopertje,

dat op een meter of 10 voor de hut begint te foerageren.

Op sommige plekken staat het gras iets te hoog en dat zorgt in eerste instantie

voor wat irritatie bij mij. Ik schuif zo voorzichtig mogelijk naar rechts,

zodat ik minder last heb van het hoge gras.

Het vogeltje schrikt er gelukkig niet van en ik kan hem eindelijk 

wat beter fotograferen.

In eerste instantie heb ik geen idee wat het voor soort is.

Is het een Kleine Strandloper misschien?

Temmincks Strandloper

Als de vogel verdwenen is, scroll ik door de foto's.

Wanneer ik hem uitvergroot, krijg ik het idee dat het een Temmincks Strandloper is.

Thuis haal ik de ANWB-vogelgids erbij en komt er nog een optie bij.

De Kleinste Strandloper lijkt er ook wel op,

maar dat is echt een enorme zeldzaamheid.

Ik schakel wat hulptroepen in en het blijkt inderdaad een Temmincks Strandloper te zijn.

Een nieuwe soort voor mij en dus ook een super begin van de dag.

Temmincks Strandloper

Een nieuwe soort is altijd leuk en al helemaal wanneer ik er niet

speciaal voor op pad ben gegaan.

Verrassingen zijn altijd het leukst.

Bergeend

Ook deze dag opvallend veel jonge Bergeenden.

Het mooie ochtendzonnetje beschijnt de vogel en het zal niet

lang meer duren voordat het licht een stuk harder zal worden.

Witte Kwikstaart

Inmiddels is het iets na 8 uur en de omstandigheden zijn nu op z'n mooist.

De eilandjes aan de linkerkant van de hut worden nu beschenen door

de warme ochtendzon.

In de 30 minuten dat het licht optimaal is, krijg ik de kans om

Watersnippen, een Oeverloper en de Kwikstaarten te fotograferen.

Dat maakt de dag eigenlijk al helemaal goed.

Maar de dag duurt nog lang en ik hoop op nog wat leuke soorten.

Grutto

De tweede Grutto van de dag landt rechts van de hut en

begint rustig te poetsen. Dat is het gedeelte waar ik geen camouflagedoek heb hangen

en hoewel ik zo stilletjes mogelijk die kant opschuif, 

wordt de Grutto toch wat onrustig en besluit om de afstand tussen

hem en de hut  iets groter te maken.

 Voor mij het bewijs dat het camouflagenet werkt.

Groenpootruiter

Al vanaf 's ochtends vroeg is er in de omgeving van de hut een Groenpootruiter aanwezig.

De vogel laat zich constant horen en ik kan eigenlijk niet ontdekken

waarom de vogel dat nou doet.

Er is per slot van rekening niet aldoor gevaar dat afkomstig is van roofvogels.

Pas rond het middaguur wordt het duidelijk.

Er is nog een Groenpootruiter in de omgeving aanwezig en

wanneer die vogel zich laat zien, kan ik 1 en 1 bij elkaar optellen.

Groenpootruiters

Het tweede exemplaar is namelijk net iets groter en iets donkerder van kleur.

De vogel die aldoor aanwezig was, komt direct luid roepend naar de tweede vogel toe.

Het kan dus niet anders dan 1 van de ouders zijn en dus is de vogel die

aldoor roepend aanwezig was een jonge vogel van dit jaar.

Op zich best wel vreemd allemaal.

De jonge vogel die bijna aldoor alleen gelaten wordt en die zo te zien

ook best voor zichzelf kan zorgen, maar een oudervogel die wel in de buurt blijft.

Bruine Kiekendief

Het is iedere keer een heel spektakel wanneer er een roofvogel langs of overvliegt.

De hele zooi gaat dan op de wieken en het is één en al chaos dan.

Bruine Kiekendief

In totaal tel ik drie Bruine Kiekendieven.

Een mannetje en twee vrouwtjes.

Een jagende Bruine Kiekendief is altijd een mooi gezicht en als je

niet zichtbaar bent, dan komen ze nog weleens lekker dichtbij.

Dat lijkt fijn om foto's van te nemen, maar dat is het vaak niet.

Als ze namelijk bijna beeldvullend in beeld komen,

heb je al snel problemen wanneer ze opeens van richting veranderen.

Dat van richting veranderen gebeurt natuurlijk altijd wanneer je

scherp gesteld hebt en net af wilt drukken.

Het is inmiddels een uur of 2 en de kracht van de zon begint zijn werk te doen.

Steeds meer vogels komen een bad nemen.

Een groepje Kieviten bijten het spits af en die groep groeit en groeit maar.

Een paar honderd Kieviten nemen gezamenlijk een bad en dat

zorgt ervoor dat andere vogels zich ook veilig genoeg voelen om 

ook deel te nemen aan het badritueel.

Goudplevieren

Buiten de grote groep Kieviten ia er ook een grote groep Goudplevieren aanwezig.

Mijn schatting is dat er een stuk of 75 exemplaren tussen de zo'n 300 Kieviten zitten.

Tel daarbij nog een 10-tal Watersnippen en een vijftiental Kemphanen.

Een enorm geplons is het gevolg en ik weet niet waar ik af en toe de lens op moet richten.

Dan is het weer een nadeel wanneer je met lenzen met een vaste brandpuntafstand werkt.

Dan kun je niet uitzoomen en een mooi overzichtsbeeld maken.

Goudplevier

Omdat ik de Kieviten al aardig gefotografeerd heb en ik die ook regelmatig

tegenkom in de polder, leg ik voornamelijk de nadruk op de Goudplevieren.

De groep bestaat volgens mij voornamelijk uit jonge vogels en vrouwtjes.

Bovenstaande foto is van een mannelijke exemplaar, maar ik vermoed dat het een jonge vogel is.

Het kan natuurlijk ook een ouder mannetjes zijn dat in de rui is.

Goudplevier

De Goudplevier is toch zo'n vogel die je niet vaak van dichtbij te zien krijgt.

In de winterperiode zie ik vaak grote groepen in de polder,

maar altijd op behoorlijke afstand.

Die blijven meestal toch wel in het midden van de weilanden.

Goudplevier

Het is lastig om een geïsoleerd exemplaar te vinden in de mêlee van vogels.

Omdat ze zich veilig voelen in zo'n grote groep, kan ik wat makkelijker heen en weer

schuiven in de hut en dat kan net zorgen voor een standpunt waarbij

 ik precies 1 vogel in de kijker krijg.

Goudplevier die zijn middelvingers opsteekt ;-)

Af en toe komt er tijdens het uitzoeken een beeld voorbij,

wat je kijk op vogels voorgoed verandert ;-)

Kievit

Badderende vogels doen dus bijna allemaal hetzelfde.

Eerst flink spetteren, daarna de vleugels flink laten wapperen om droog te worden

en daarna vliegen de meeste soorten nog een beetje op uit het water.

Als je dat eenmaal weet en de momenten weet te herkennen,

kun je van iedere soort een foto maken met gespreide vleugels of

dat ze net een klein stukje uit het water komen.

Groenpootruiter

Kemphaan

Dat maakt zo'n overzicht misschien een beetje ééntonig,

maar het zorgt wel voor wat extra plezier op zo'n dag.

Het enige is dat je de focus moet leggen op 1 vogel en niet ondertussen moet switchen

naar een andere vogel die net doet wat je wilt fotograferen.

Ga je dat doen, dan ben je bijna aldoor net te laat.

Sperwer

Inmiddels is het 18:30 uur en het was een lange dag.

Ik besluit om de boel in te pakken, want het is nog ruim een uur rijden naar Amsterdam.

Terwijl ik de boel inpak loop ik nog even de hut door en kijk naar alle kanten.

In de verte zie ik iets vreemds zitten aan de rand van het water.

Ik heb net de camera van het statief gehaald en maak uit de hand een paar foto's.

Als ik ze even snel bekijk zie ik dat er een Sperwer of een Havik zit en ik

denk dat de vogel een bad gaat nemen.

Snel loop ik richting mijn spullen en pak mijn statief.

Dat kan nog wel even een mooie serie worden ter afsluiting.

Ik maak alles bij elkaar waarschijnlijk toch te veel leven,

want als ik met de camera op statief terug kom in dat gedeelte van de hut,

is de vogel inmiddels gevlogen. Jammer.

Gelukkig had ik al wat foto's uit de hand gemaakt en

ze kunnen er net meer door om hier te plaatsen.

Terwijl ik terug loop naar de auto, krijg ik het idee om

even in de eerste hut te kijken. Die is toch leeg op dat moment.

Inmiddels heb ik de ervaring om zo rustig mogelijk de hut in te lopen

en de apparatuur in de aanslag te hebben.

Witte Kwikstaart

En gelukkig maar dat ik alles gereed had en stilletjes de hut inliep,

want er zat een Watersnip lekker dichtbij op een mooie plek.

Maar ook een paar jonge Kwikstaarten lopen voor de hut naar insecten te zoeken

en daar zijn er genoeg van zo te zien.

Witgatje

De Watersnip ruikt op een bepaald moment toch onraad en neemt wat meer afstand.

De zon  begint al aardig onder te gaan en dat zorgt voor een mooie lichtval.

Op wat grotere afstand scharrelt een Groenpootruiter langs de oever 

en wat verder van de kant foerageert een Witgatje.

Als ik een beetje kijk hoe de vogel beweegt, vermoed ik dat hij

mijn kant op zal komen.

En inderdaad kom de vogel tergend langzaam mijn kant op.

Witgatje

Ik wacht net zolang totdat de vogel dichtbij is,

want dit zijn van die kansen die je niet zo vaak krijgt.

Het is ver na 20:00 uur en het zal niet lang meer duren voor het donker wordt 

en dus pak ik nu echt al mijn spullen maar in.

Het was een geweldige dag en een plek om vast nog eens te bezoeken.

In een volgend blog aandacht voor twee bezoekjes aan de Zuidpier in IJmuiden met oa deze:

Strandkrab

Tot de volgende keer,

René