De Valk Lunteren

 

Bijeneter

In mijn vorige bericht vertelde ik dat ik op 20 september een dagje naar

de Veluwe ben geweest om de Edelhertenbronst te fotograferen.

Een bijna jaarlijks terugkerend uitje en normaliter ga ik

in de ochtend en in de vroege middag diverse vogelhutten langs.

Het anti-voerbeleid van de directie bij de hutten heeft er 

helaas voor gezorgd, dat er nog maar weinig te beleven valt bij de hutten.

Ze hebben een aantal jaren geleden de hutten vernieuwd

en ze staan nu helaas te verstoffen.

Er valt gewoon weinig te beleven.

De hut bij Schaarsbergen is helemaal verwaarloosd,

want daar liggen de bomen en takken vlak voor

de hut gewoon weg te rotten.

Zo jammer, want met een klein beetje voeren,

zouden dit enorme publiekstrekkers zijn.

Vroeger was het er een komen en gaan van diverse soorten,

maar nu is het spannender om de verf op een deur te zien opdrogen.

Dus moest ik iets anders verzinnen voor in de ochtend.

Toevallig kon ik die ochtend al om 7 uur terecht bij de Valk Roofvogels in Lunteren,

waar ik al een keertje eerder gefotografeerd had.

Het fijne is dat de vogels hier vrij rond kunnen vliegen en 

dat er geen leertjes worden gebruikt.

De vogels hebben enkel allemaal een ring om

en ik ben zo vrij geweest om deze weg te poetsen bij alle foto's.

Havik

Als eerste werd de Havik getoond.

Een geweldige vogel natuurlijk,

maar deze zie ik genoeg bij andere vogelhutten.

Nee, vandaag kom ik voor het wat kleinere spul.

De eigenaar heeft namelijk een aantal prachtige soorten handtam gemaakt.

De meest recente aanwinst is een Bijeneter en

daar wilde ik wel heel vroeg voor opstaan.

Maar eerst kwamen er een aantal andere soorten voorbij.

Laplanduil

Zoals de Laplanduil.

Deze vogel is niet zo blij met overvliegende vliegtuigen en

deze worden dan ook iedere keer door de uil gevolgd.

Daarna kwam het kleinste Nederlandse uiltje voorbij.

Steenuiltje

Ik kan het fout hebben, maar volgens mij is dit de enige vogel die niet

kan vliegen. Ik heb deze vogel in ieder geval niet zien vliegen,

terwijl alle andere vogels dat wel deden.

Steenuil

Nu het Steenuiltje zo mooi op het paaltje zit,

kan ik rustig een aantal keren van standpunt veranderen.

Steenuil

Hoe meer ik tegen het licht in fotografeer, hoe mooier de achtergrond wordt.

Tenminste, dat is mijn mening dan he.

Steenuil

Zo ontstaat een beeld waar ik wel vrolijk van word.

Sneeuwuil

De volgende vogel is de Sneeuwuil.

Een prachtig dier en deze vliegt gewoon vrij rond en dat zorgt 

iedere keer weer voor andersoortige foto's.

Sneeuwuil

Jammer genoeg heeft mijn camera moeite met het fotograferen van 

vogels die op je af komen vliegen.

Het scherpstellen gaat gewoon niet snel genoeg.

De nieuwste Sony-modellen hebben daar geen enkele moeite mee

en dat levert toch wel een enorme meerwaarde op.

Maar ja, dan maar geen vliegbeelden van vogels die op je af komen vliegen.

Dan komt de vogel waar ik eigenlijk voor gekomen ben.

Bijeneter

Waarschijnlijk de enige getrainde Bijeneter wordt op de setting gehaald en

de vogel vermaakt zich prima. Hij speurt constant de omgeving af en om

de haverklap vliegt de Bijeneter op, om een wesp of ander vliegend insekt uit de lucht te plukken.

Het koppie gaat constant heen en weer en hupsakee, daar gaat ie weer en

iedere keer komt de vogel wee netjes terug op het takje.

Bijeneter

De eigenaar biedt de vogel een sprinkhaan aan en daar is de vogel best

een tijdje mee bezig.

Dat geeft mooi de tijd om de vogel van een andere kant te fotograferen.

Wanneer je hier op de setting komt, kun je van te voren maar het beste

bekijken waar je de mooiste achtergronden hebt en van af welke hoogte.

Omdat er namelijk meerdere fotografen rondlopen, moet je toch

rekening met elkaar houden.

Wanneer je van te voren weet waar je iedere keer ongeveer moet staan,

dan kun je daarop anticiperen wanneer er ergens een vogel gaat zitten.

Omdat ik de sprinkhaan niet zo fotogeniek vind,

vraag ik aan de eigenaar of hij geen andere prooien heeft.

Hij gaat direct kijken of hij wat wespen kan vinden,

maar het lukt hem helaas niet.

Iets later in de ochtend is het hem wel gelukt en

komt de Bijeneter nogmaals op de setting.

Hij vraagt op wat voor soort takje de vogel gezet moet worden

en iemand wil graag op een tak met mos en eigenlijk

heb ik liever een dunner takje.

Op zo'n dunner takje zie je namelijk de hele vogel.

Maar omdat er nog een paar mensen graag een tak met mos willen,

schik ik mij daar maar in.

Bijeneter

Ik stel mij ook nog eens net verkeerd op,

maar het is gewoon af en toe lastig in te schatten.

Het is op dat moment ook nog eens zwaar bewolkt en

dan heb je net te weinig sluitertijd tijdens het opgooien

van de prooi door de Bijeneter.

Een volgende keer maar beter.

Bijeneter

Toch nog even snel van positie wisselen,

zodat ik nog een mooi totaalplaatje krijg.

Het tweede optreden van de Bijeneter was de afsluiter van de ochtend,

maar na de eerste verschijning kwamen nog een aantal andere publiekstrekkers.

Hop

Zoals de Hop.

Ook zo'n mooie vogel, die je tegenwoordig wel steeds vaker in het wild

kunt zien in Nederland.

Hop

Met meelwormen wordt de vogel verleidt om een stukje te vliegen

van de ene kant naar de andere kant.

Hop

Wat mij bij de Bijeneter niet lukte, lukte wel bij de Hop.

Het opgooien van een prooi mooi vastleggen.

Ik wilde ook graag de Hop fotograferen met een opgestoken kuif,

maar daar had de vogel geen zin in.

Hop

Omdat ze vrij rond kunnen vliegen, doen ze ook af en toe onvoorspelbare dingen.

Gewoon even een paar minuten lekker op de grond foerageren bijvoorbeeld.

Met een beetje mazzel kun je hier veel foto's maken,

waarbij je dus echt niet kunt zien dat ze niet in het wild gemaakt zijn.

Ransuil

Na de Hop was de Ransuil aan de beurt.

Ransuil

Na de Ransuil kregen we de Rode Wouw te zien.

Deze vogel heeft een eigen wil en ging eerst even

lekker het luchtruim verkennen om daarna een minuut of 5

in éé'n of andere boom te gaan zitten.

Ook dat is dan gewoon te fotograferen en zorgt weer

voor afwisselende beelden.

Rode Wouw

Rode Wouw

De Amerikaanse Zeearend was de volgende.

Deze ging heerlijk ergens in een boom zitten en dan wordt er een prooi in het water gegooid.

Wanneer je een mooi standpunt uitkiest, kun je een prachtig plaat schieten.

Helaas wilde de Zeearend niet op de prooi afkomen en werd 

er een tweede prooi in het water gegooid.

Ik focuste mij op de verkeerde prooi en miste dus het moment.

Vale Gier

Daarna een Vale Gier en het is een mooi gezicht

om zo'n grote vogel over de grond te zien huppelen.

Europese Oehoe

De volgende vogel was de Oehoe.

Ook deze uil gaat eerst uitgebreid rondjes vliegen en

een beetje hier zitten en dan weer daar.

Totdat het aan hem aangeboden eten wel heel aantrekkelijk wordt.

Europese Oehoe

Wanneer zo'n knoeperd vlak voor je neus langs komt vliegen,

is dat een geweldig gezicht.

Ik heb twee camera's bij mij. Op de ene heb ik een 300mm 2.8 lens zitten 

en die staat op mijn statief en op de andere body

zit mijn laatste aanwinst de 70-200 2.8 lens van Sony.

Die laatste heb ik echt voor dit soort werk gekocht,

maar ik merk dat het nog best lastig is om

vogels in vlucht te vangen die zo dichtbij zijn.

Nee, dan gaat het een stuk beter met vogels die op 

een meter of 40 langs vliegen. 

Eerdaags maar gewoon even lekker oefenen met deze lens.

Scharrelaar

Dan komt de Scharrelaar.

De vorige keer dat ik hier was, wilde deze vogel niet

langer dan een halve seconde op een tak plaats nemen.

Nu blijft deze prachtig gekleurde vogel wel wat langer zitten

en vliegt mooi heen en weer.

Scharrelaar

Het risico van het vrij rond laten vliegen is natuurlijk best wel groot.

De Klapekster die ik hier vorige keer heb gefotografeerd is bijvoorbeeld

gegrepen door een andere vogel.

Als ik het goed begrepen heb, een roofvogel die gewoon langs kwam vliegen.

Scharrelaar

Maar de vogels kunnen ook gewoon zelf wegvliegen en dat gebeurde met deze Scharrelaar.

De eigenaar schrok zich rot, toen de vogel de kuierlatten nam,

maar kwam later gelukkig weer terug vliegen.

Scharrelaar

De Scharrelaar was de 12de soort die op de setting werd gebracht.

Een mooie variatie aan vogels en weer geheel andere soorten dan de 

vorige keer dat ik hier was. 

Deze keer geen Kerkuil, Roodpootvalk of Giervalk maar

wanneer je wensen hebt, dan kun je dat gewoon kenbaar maken

en indien mogelijk worden ze ingewilligd.

Je kunt ook gewoon vragen of de vogel op een 

bepaalde plek neergezet an worden.

De eigenaren proberen het de fotografen zoveel mogelijk

naar hun zin te maken, mits het geen kwaad kan voor de vogels.

Die zijn toch het belangrijkste en de eigenaren zijn gek met ze.

Hoewel er zat mensen zijn die vinden dat je dit soort dieren

niet in gevangenschap mag houden en zo moet gebruiken (ik heb dat ook in zekere zin),

wordt je toch enorm enthousiast door hetgeen je voorgeschoteld krijgt.

Ik heb tijdens mijn twee bezoeken gemerkt, dat er ook veel mensen

op af komen die geen idee hebben welke vogels ze aan het fotograferen zijn.

Die mensen zijn enorm enthousiast over zoveel verschillend soorten

en gaat er ook een zekere mate van educatie uit van deze plek.

Mensen bewust maken van de schoonheid van de natuur kan nooit kwaad in deze tijden.

In een volgend blog aandacht voor schuilhutfotografie met oa deze:

Middelste Bonte Specht

Tot de volgende keer,

René