Nestelende Sperwers

Sperwer (man)

Vlakbij mijn werk wordt al jaren genesteld door een paartje sperwers.

Altijd zoeken ze net die nestplekken, waar je niet in de buurt kunt komen, maar dit jaar

is het anders. Een beetje toevallig ontdek ik dat ze een oud eksternest gekraakt en 

opgeknapt hebben en op een gunstige plek om foto's te maken.

Ik ben op pad om even snel te kijken hoe het met de ooievaars is.

Deze keer ga ik via een andere route, omdat er in de buurt ook een paartje slechtvalken aanwezig is.

Al snel zie ik één van de slechtvalken vliegen. Tenminste, dat dacht ik.

Als ik iets beter kijk, zie ik dat het een sperwer is. Een mannetje.

Ik hou zo goed mogelijk in de gaten, waar hij naartoe vliegt en realiseer mij,

dat het wel eens het mannetje van het jaarlijkse broedpaar zou kunnen zijn.

Eerst even heel snel langs de ooievaars en dan snel door naar de nestplek van de sperwers.

Ik zie dat het nieuwe nest van de ooievaars verlaten is en dat het mannetje op het oude nest staat.

Als ik echter nogmaals goed kijk, zie ik toch iets wits met oranje op het nieuwe nest.

Ik heb het idee dat het mannetje de wacht houdt en het vrouwtje op het nest zit.

Dan staat het vrouwtje ineens op en het mannetje vliegt direct naar het nieuwe nest toe.

Een hoop geklepper ter begroeting en dan begint een heel ritueel.

Het mannetje is ergens mee bezig en ik vermoed dat het mannetje de eieren in het nest

aan het omdraaien is.

Het vrouwtje inspecteert nog even snel of het mannetje zijn werk goed gedaan heeft

en zakt voorzichtig door haar poten

en gaat verder met broeden. Ik ben benieuwd hoeveel jonge ooievaartjes er dit jaar zullen komen.

Nieuwsgierig geworden naar de sperwer, besluit ik om even snel langs de jaarlijkse

nestomgeving van de sperwers te gaan om te kijken of er iets te zien valt.

Als ik daar aangekomen ben, zie ik iemand lopen met een verrekijker.

Dat is altijd een goed teken, want een vogelaar loopt niet zomaar op deze plek.

I.p.v. dat ik sperwers ga lopen zoeken, volg ik de vogelaar.

Hij blijft constant op dezelfde plek kijken en ik begrijp dat hier ergens de sperwers 

moeten zitten. Ik spreek de man aan en hij zoekt inderdaad naar de sperwers.

Hij is zo aardig om mij het nest aan te wijzen en het zit op een prachtige plek.

Het lijkt een oud eksternest dat weer opgeknapt is.

Maar waar zijn de sperwers?

Hebben ze toch een andere, beter beschutte, plek gevonden of zijn ze toch in de buurt?

Ineens zien we het vrouwtje zitten. Eigenlijk zit ze heel vrij in de boom, maar

als ze stil zit zie je haar toch niet vanwege de schutkleuren.

Sperwer (vrouw)

Ze zit er ongunstig voor een goede foto.

Hoog in de boom en dan ook nog zodanig dat ik last heb van het zonlicht.

Meer dan dit was er dan ook  niet van te maken op dat moment.

Er vliegen wat houtduiven en eksters rond, maar het vrouwtje trekt zich nergens

iets van aan. Maar als er een houtduif ietsje te dichtbij komt, gebeurt het......

Ineens is daar het mannetje en hij doet een pijlsnelle uitval naar de houtduif.

Andere vogels worden beslist niet geaccepteerd bij het nest.

Het is duidelijk dat hier genesteld gaat worden.

Weer iets om de komende maanden te volgen.

Ik zie welke kant het mannetje opvliegt en waar hij ongeveer geland is.

Van het vrouwtje hoef ik niet veel actie te verwachten en ga maar eens kijken 

of ik het mannetje terug kan vinden.

Sperwer (man)

Ik zie hem direct zitten. De blauwachtige kleur valt erg op, als je er naar zoekt.

Maar het mannetje zit wel erg ongunstig.

Ik loop een beetje rond, op zoek naar het beste standpunt.

Ik hoop op wat actie, maar hij blijft rustig zitten.

Dan komt hij plotseling toch in beweging en is foetsie voordat ik er erg in heb.

Ik ga nog even bij het nest kijken, want misschien zit hij daar.

Geen mannetje bij het nest, maar het vrouwtje heeft zich wel omgedraaid en 

is nu een stuk beter te bekijken en te fotograferen.

Ze zit zich rustig te poetsen en maakt zich werkelijk nergens druk om.

Zo hoog in de boom gaat geen topplaten opleveren, dat moet de komende tijd

maar gaan gebeuren. Wel heel erg leuk om alles zo te bekijken.

Op één van mijn andere plekjes waren kleine plevieren gezien en ik besloot

daar even snel langs te gaan. Altijd leuk die kleine vogeltjes.

Maar i.p.v. dat ik kleine plevieren  te zien krijg, hoor ik een blauwborst zingen.

De houding is hier perfect en even later begon hij ook nog uitbundig te zingen,

Maar ja, volkomen verkeerde plek he.

Op de terugweg kom ik de eerste jonge vogeltjes tegen.

Nijlgansje

Een vader en moeder nijlgans lopen rond met twee kuikentjes.

Dat zijn er wel erg weinig.

Is de rest opgegeten of misschien doodgegaan door de aanhoudende kou?

Als ze klein zijn, zijn ze nog zo schattig.

Eénmaal groot zijn ze toch een stuk minder leuk.

Pa en moe letten zeer goed op of ik niet te dichtbij kom.

Zolang ik op eerbiedwaardige afstand blijf en rustig stilzit, blijven ook

de nijlganzen op hun gemak en eten rustig door.

De komende weken zal het afwachten zijn hoe het met de ooievaars en de sperwers gaat.

Vooral de sperwers zal ik regelmatig bezoeken, want dat is toch wel heel erg leuk.

Tot de volgende keer,

René