Op zoek naar de perfecte blauwborstfoto

Blauwborst

Afgelopen week ben ik een aantal keren een paar uurtjes op stap geweest om

de perfecte blauwborstfoto te maken.

Ik weet op een aantal plekken in Amsterdam blauwborsten te vinden, maar ze zijn

niet altijd even uitbundig en goed te zien.

Want hoewel de weersomstandigheden op verschillende dagen bijna identiek zijn,

laten ze zich de ene dag massaal zien, maar de andere dag hoor je ze niet eens

op exact dezelfde plek.

Om een blauwborst te vinden, ga je meestal af op het geluid.

Heb je mazzel, dan zitten ze mooi bovenin een struik of op een rietstengel

en uit volle (blauw)borst te zingen.

Maar dan moeten ze natuurlijk wel op een paar meter afstand hun kunstje vertonen en

niet 20 meter verderop.

Blauwborst

Heb je pech dan zitten zoals hier op deze 2 foto's, middenin een bramenstruik of

zoals hier:

onderin het riet.

Een perfecte blauwborstfoto bevat een luidzingende blauwborst met gespreide oranje staartveren

en dat de blauwborst een beetje schuin naar je toezit.

Op die manier is en de mooie blauwe borst te zien, de open gesperde bek en de

mooie oranje staartveren.

Maar wanneer nemen ze die houding nou aan?

Want als je ze al zingend tegenkomt dan hebben ze hun staart of naar beneden of

zoals hier, recht omhoog.

Na het zien van een stuk of 12 verschillende blauwborsten, heb ik gemerkt dat er twee situaties

zijn waarbij ze de staartveren zo mooi spreiden.

1. Om hun evenwicht te bewaren als er veel wind staat

Zingende blauwborst met gespreide staartveren.

Bij bovenstaande en de 2 foto's hieronder was er sprake van windkracht 4 a 5.

De staart wordt dan duidelijk gebruikt om niet van de tak af te donderen. 

Deze foto's zijn bijna zoals hetgeen waarnaar ik op zoek was.

Maar de afstand is toch echt te groot en hij zit net even te hoog.

Toen ik bijna op de juiste afstand was gekomen, werd deze blauwborst helaas weggejaagd door een hond.

Dan gaat hij in een sttruik zitten die een stuk dichterbij is, maar er wordt mooi niet meer gezongen. 

Dan vliegt hij weer weg, gaat in een stuk verderop in een struik zitten en begint

uiteraard weer uit volle borst te zingen.

2. Ze laten hun staartveren zien om indruk te maken.

Dat indruk maken doen ze of voor een vrouwtje of als een concurrent te dichtbij komt.

Tsja, dan kan je blijven wachten tot hij gaat zingen en zijn staartveren spreidt of je

schuifelt een klein stukje naar links om die storende rietpluim uit beeld te krijgen.

Dat had ik dus beter niet kunnen doen, want hij is direct foetsie.

Waarschijnlijk zal ik de foto wel eens maken op een moment dat je er eigenlijk niet op rekent.

Een gedeelte van bovenstaande foto's had ik normaal gesproken niet geplaatst,

maar om het verhaal te illustreren heb ik dat nu wel gedaan.

De rest van de vogels die ik deze dagen tegenkwam, komen in een volgend blog.

Eén van die soorten was een paartje kleine plevieren op een bouwterrein midden in Amsterdam

Tot de volgende keer,

René