Dodaarzen en meeuwen

Kokmeeuw die in de lucht zijn prooi (grote kever) laat vallen.

Tijdens een kort verkenningstochtje langs mijn favoriete plekjes waren mij twee dingen opgevallen.

De Grutto's zijn terug en de Dodaarzen waren ontzettend druk aan het roepen.

Als ik dan een ochtendje de tijd heb om een uurtje of twee, drie te fotograferen,

moeten er keuzes gemaakt worden.

Omdat de grutto's nog voornamelijk in grote groepen bivakkeren en alleen maar bezig

zijn om weer op krachten te komen na een lange reis, besluit ik om

naar een plekje te gaan waar ik dodaarzen kan fotograferen.

Misschien kan ik ze baltsend op de foto krijgen.

Op weg naar het meertje met de dodaarzen, kom ik langs een weilandje

waarin zich verschillende soorten meeuwen ophouden.

Zo'n diagonaal geeft altijd een leuke compositie.

Als ik goed kijk zie ik dat de meeuwen, en dan vooral de kokmeeuwen,

iets raars doen. Ik heb regelmatig zilverreigers in het water gezien, die hun poten

een beetje trillend bewegen om diertjes die zich op de bodem bevinden op te jagen.

Deze meeuwen doen exact hetzelfde. Het is een heel grappig gezicht, hoe de meeuwen

een beetje trappelend door het gras heen lopen, in de hoop dat er prooien tevoorschijn komen.

Af en toe een stukje fladderen om meer kracht te zetten bij het stampen.

Met enige regelmaat pikken ze enorme kevers uit het gras/de grond.

Er wordt flink strijd geleverd voor de beste plekken.

Stormmeeuw

Ik blijf nog een paar minuutjes staan om wat vliegbeelden te maken van een stormmeeuw,

terwijl ik ondertussen hoop dat de aanwezige kleine mantelmeeuw ook nog

even besluit om voor mij langs te vliegen.

Stormmeeuw

Kokmeeuw

Alleen de kokmeeuwen blijven druk heen en weer vliegen, dus vind ik het mooi geweest

en ga op weg naar het meertje om te kijken of de dodaarzen op de foto willen.

Eénmaal op mijn plekje aangekomen en volledig geïnstalleerd, hoor ik minstens 6 dodaarzen.

Maar ze laten zich mooi niet zien.

Meerkoet

Wel een paartje zeer territoriale meerkoeten en

Kuifeenden

een paartje kuifeenden, die constant heen en weer zwemmen.

Jammer genoeg op een net te grote afstand.

Dan hoor ik dat het geluid van de dodaarzen zich aan het verplaatsen is.

De eerste dodaars duikt op ongeveer 3 meter voor mij op, om direct weer onder te duiken

en achter een rietkraag weer boven water te komen.

Maar ik hoor ook dat er dodaarzen naar mij toe komen zwemmen.

Ik richt mijn camera vast op de plek waar ik het geluid vandaan hoor komen en

wacht geduldig af. Het kan onmogelijk lang duren voordat ze in mijn vizier komen.

Dan gaat het ineens snel.

De dodaars die net achter de rietkraag was opgedoken knalt met een rotgang

op de concurrentie af. Het gaat zo snel dat mijn camera niet genoeg tijd heeft

om scherp te stellen en ik met pijn en moeite bovenstaand beeld

eruit weet te persen. Ach, gelukkig zijn de druppels scherp ;-)

Na een paar heftige seconden, keert de rust terug op het meertje.

Maar nu krijg ik zo nu en dan wel dodaarzen te zien.

Dodaars in zomerkleed

Af en toe duikt er zo'n mini-fuutje vlak voor mijn neus op.

Dan moet ik mij inhouden om niet direct mijn lens op de dodaars te richten,

want dan zijn ze ogenblikkelijk weg.

Rustig de lens in de juiste richting draaien en er dan achter komen,

dat de vogel zo dichtbij zit, dat je niet kunt scherpstellen.

Dan is het wachten tot ze zich wel op de juiste afstand begeven.

Soms duikt er een paartje vlakbij op.

Maar er twee, vlak naast elkaar scherp op de foto te krijgen, blijkt een onmogelijke opgave.

Ze zijn gewoon te bewegelijk.

Het grappige is, is dat de dodaarzen zoveel verschillende soorten kleden hebben.

Sommige zijn al in volledig zomerkleed en sommige zijn in een soort overgangskleed,

zoals hierboven.

Weer anderen zijn nog bijna in winterkleed.

Dodaars met prooi

De echt spectaculaire momenten spelen aldoor net buiten mijn ideale bereik af.

Maar soms heb je geluk en dan is zo'n uitschud-moment toch een zeer fotogenieke pose.

Maar wat kunnen die kleine vogeltjes een geluid voortbrengen zeg.

Als ik de beelden thuis op de computer goed bekijk, zie ik pas hoe de dodaars zo'n luide roep kan hebben.

Door zijn kop op een bepaalde manier in het verlengde van zijn nek te houden, kan

de dodaars (volgens mij) een soort klankkast creeëren.

Ik weet niet of dat echt zo is, maar het ziet er wel raar uit.

Met deze foto wil ik even laten zien hoe de dodaars aan zijn naam komt.

Het is een samenvoeging van dod en aars.

Op de foto hierboven kun je goed zien waarom.

Nog eentje ter afsluiting, omdat ze zo mooi zijn.

In het volgende blog veel aandacht voor een bontbekplevier.

Tot de volgende keer,

René