Eindelijk een zingende winterkoning.

Winterkoning

Helaas heb ik niet het geluk dat ik 1 of meerdere dagen in de week niet moet werken

en ontbreekt het mij in de weekenden ook al vaak aan de tijd om te gaan fotograferen.

Dus moet ik het vaak van een paar losse uurtjes hebben en dan moet

ik ook nog het geluk hebben, dat het dan net een beetje behoorlijk weer is.

Omdat die losse uurtjes niet echt te plannen te zijn, moet ik een beetje op de hoogte

zijn van wat en waar er allemaal te zien valt in de omgeving.

Zowel in de buurt van mijn huis als in de buurt van mijn werk, zijn een aantal

mooie natuurgebieden. Sommige heel klein en een paar groot tot heel groot.

Maar alle gebieden herbergen specifieke soorten.

Eén van die gebiedjes herbergt allerlei soorten bosvogels.

Al een aantal jaren probeer ik om nestelende groene spechten te fotograferen.

Maar niet alleen de nestelende groene spechten staan hoog op mijn lijstje,

ook een winterkoning zingend op een mooie tak met de staart omhoog is

een beeld wat ik al een tijdje probeer te maken.

Voor beide breekt nu een periode aan, waarin dat soort momenten vast gelegd kunnen worden.

Merel (man)

Het fijne van dit kleine natuurgebiedje is, is dat er op een aantal plekken heggen staan.

Vogels maken regelmatig gebruik van deze heggen, waardoor je  op een mooie hoogte

kunt fotograferen. De heg is daarbij ook ideaal als ondersteuning voor de lens.

Bij deze twee foto's van de merel heb ik de lens zelfs in de heg gelegd, waardoor

je, behalve een mooie wazige achtergrond, ook een  wazige voorgrond krijgt.

Met zulke standpunten vallen allerlei storende elementen weg.

Merel (man)

Merel (vrouw)

Bij deze vrouwelijke merel heb ik de lens op de heg gelegd en je ziet direct het verschil.

Het "mistige" ontbreekt daardoor in deze foto.

Winterkoning

Terwijl ik de vrouwelijke merel aan het fotograferen ben, zie ik een winterkoninkje rondfladderen.

En het leuke is, dat het kleine vogeltje op een iets lager gelegen heg gaat zitten.

Winterkoning

Ik volg het vogeltje met mijn camera en hoop van harte dat de winterkoning gaat zingen.

Winterkoning

De winterkoning verplaatst zich jammer genoeg naar een nog mindere plek, maar

begint daar wel een riedeltje weg te geven.

Winterkoning

Zachtjes zeg ik : "Doe nou maar eventjes je staartje omhoog".

Maar dat vertikt het vogeltje en blijft de ideale pose nog steeds een wens.

Ondertussen hoor ik de roep van een groene specht en die klinkt behoorlijk dichtbij.

Nou is het grappige van groene spechten, dat ze meestal op de grond zitten.

Andere spechtensoorten vinden hun eten vooral in de bomen, maar de 

groene specht is een echte miereneter.

Behalve uiteraard deze keer.

Terwijl ik stapje voor stapje door het stukje gebied wandel waar ik de groene specht verwacht,

speur ik ondertussen de grond af.

Ik weet 100% zeker dat hij hier ergens moet zitten.

Op een bepaald moment, of je het aanvoelt, richt ik mijn blik wat hoger en zie op een 

meter of 7 afstand, twee groene spechten in een boom zitten.

Helaas merk ik ze te laat op, want de spechten hadden mij uiteraard al lang in de gaten.

Floep en weg zijn ze.

Krokus

Tijdens het afzoeken van de grond had ik wel een paar krokusjes zien staan,

welke uitnodigend op naar mij stonden te wenken in de wind.

Op verschillende blogs heb ik de mooiste kunstwerkjes van krokussen voorbij zien komen

en al een tijdje neem ik mij voor om dat ook eens te proberen.

Maar ja, dat valt nog niet mee met een 50-500mm lens.

Ik besluit om op een afstand van zo'n 2 meter helemaal uit te zoomen en de camera in het gras te leggen.

Handmatig scherpstellen met behulp van de live-view en dan maar wat klikken.

Beetje met het diafragma spelen en de camera een beetje naar links en een beetje naar rechts.

Krokus

Als je, zoals ik, een aantal blogs volg en natuurfoto-sites regelmatig bezoek, dan lees je

wel eens over speciale handige foto-trucjes.

Voor de foto hierboven heb ik een gaatje in een blad gemaakt en dat voor de lens gehouden.

Voor dit soort fotografie moet je toch echt wel wat tijd uittrekken en flink wat ervaring opdoen.

Ik heb nog een hoop te leren.

Misschien nog wel belangrijker is dat je de aandacht en concentratie erbij moet houden.

Dat laatste valt niet mee, als je ondertussen weer de lach van een groene specht hoort.

Dus laat ik de krokusjes voor wat het is en ga weer op jacht.

Roodborst

De groene spechten hebben mij echter waarschijnlijk iedere keer al van grote afstand 

in de gaten, want ik krijg ze niet meer in mijn vizier.

Wel een aantal roodborstjes.

Roodborst

Zingende roodborsten op een fotogenieke plek blijven toch ook een lust voor het oog van de camera.

Ekster

Houtduif

Grappig was om te zien hoe een aantal soorten vogels van de bloesem zaten te snoepen.

Nooit geweten dat kool- en pimpelmeesjes de bloemetjes opeten.

De houtduif had meer interesse in de bloemetjes welke nog in de knop zaten.

Blauwe Reiger

De kikkers ontwaken inmiddels ook uit hun winterslaap, want deze blauwe reiger wist

er in korte tijd een aantal op te vissen. Jammer genoeg was het aldoor hap, slik, weg

en ging alles te snel voor een beetje behoorlijke foto.

In mijn volgende blog een fotoverslag van een paar uurtjes dodaarzen fotograferen.

Dodaars 

Tot de volgende keer,

René