De Havik en de Grutto

Havik (man) met vers geslagen duif

Eigenlijk zou hier een blogje komen met de foto's van de middagsessie van 

mijn uitstapje van vorige week.

Maar soms gaat er gewoon iets voor.

Het is zondagochtend en het weer is niet echt uitnodigend om erop uit te gaan.

Grauw en grijs, beetje druilerig en slecht licht.

Maar dus ook geen weer om met het gezin iets te gaan doen.

Om een uur of tien begint het toch te kriebelen.

Helemaal als het buiten ietsje lichter wordt.

Ik besluit om een verkenningsrondje te maken, want ik ben benieuwd

of de haviken al aan het baltsen zijn en

of de grutto's al hun plekjes ingenomen hebben.

Vaak neem ik geen camera mee op dit soort tochtjes, maar omdat de kans

op een havik toch wel erg groot is, neem ik hem deze keer wel mee.

Als ik aankom bij het havikshorst, zie ik daar nog geen enkele activiteit.

Wel hoor ik in de verte een paar buizerds schreeuwen en de winterkoninkjes

zijn al druk aan het zingen.

Op 200 meter van het nest is een oude plukplek en ik probeer daar mijn geluk.

En ja hoor, ik zie direct een havik.

Havik (man) met geplukte prooi

De havik is een heel indrukwekkende vogel en dan is het mannetje zelfs

nog een slag kleiner dan het vrouwtje.

In deze periode houdt het vrouwtje zich rustig, want ze bereidt zich voor op het leggen van eieren.

Het mannetje zorgt voor eten en deze geplukte vogel is vast voor het vrouwtje.

Als het mannetje wegvliegt hoop ik de overdrachtplek te ontdekken,

maar dat is waarschijnlijk toch een behoorlijk stukje verderop.

De komende twee weken is het tijd voor de paring en ik hoop 

dat ik het geluk heb om het vast te kunnen leggen.

Hoewel dit een foto van een meter of 30 is, was ik toch erg blij dat ik mijn camera

had meegenomen. Op dat moment wist ik niet wat er nog allemaal zou komen.

Omdat ik graag nog mooiere foto's wilde maken, werd het verkenningstochtje

ietsje langer dan gepland ;-)

Zingende Winterkoning

Maar ook de zingende winterkoninkjes zijn aantrekkelijk om op de foto te zetten.

Dan hoor ik heel dichtbij een paar baltsende buizerds.

Ik ben vlakbij het haviksnest en vorig jaar probeerde deze vogels ook al

dit nest te kraken en nu hebben ze waarschijnlijk weer hun oog erop laten vallen.

Vanuit het niets knalt een havik uit het bos tevoorschijn.

Als een kogel uit een pistool gaat de havik achter de buizerds aan.

Ik ben getuige van prachtige gevechten in de lucht en omdat het toch aan de andere 

kant van de bomen gebeurt, kan ik er geen mooie foto's van maken.

Soms is dat ook maar beter en is het gewoon even in stilte genieten

van de mooie momenten in de natuur.

Zelfs de winterkoninkjes zijn er even stil van geworden.

Nu ik dit weer gezien heb, besluit ik om het gebiedje nogmaals helemaal

te doorkruizen om naar de haviken te zoeken.

Maar hoe goed ik ook zoek, geen havik te bekennen.

Inmiddels ben ik hier alweer twee uur aan het rondwandelen en ik

wil toch ook wel even kijken hoe het met de grutto's is.

Als ik richting mijn auto loop, hoor ik kraaien en eksters aanslaan.

Dat is meestal een teken dat er paniek is uitgebroken en de reden

daarvoor is bijna altijd de aanwezigheid van een roofvogel.

Als ik in de richting van het kabaal loop, gaat mijn blik van links naar rechts.

En ja hoor, op de grond zie ik een havik zitten.

Havik (man)

Op een meter of 20 afstand zit de havik tussen oude struiken op de grond.

Als ik goed kijk zie ik dat hij op een prooi zit. Van deze afstand kan ik helaas niet goed zien wat het is, maar de grijze kleur wijst op een duif.

Hoewel ik er niet op gekleed ben, ga ik uiteraard toch snel op mijn knieën zitten,

om de vogel niet weg te jagen. Dan maar smerige plekken op mijn knieën

en het risico dat de broek de vuilnisbak in gaat.

De kraaien worden langzaam maar zeker rustiger en de havik blijft onverstoorbaar

om zich heen kijken. Ik kan mij niet anders voorstellen, dan dat de vogel de prooi

zo direct gaat plukken en misschien wel opeten.

Omdat er wat takken in de weg zitten, besluit ik om een stukje naar voren te kruipen.

Voorzichtig kom ik dichterbij en let goed op de vogel.

Als ik denk dat hij echt op zijn hoede begint te geraken, maak ik pas op de plaats.

Tijdens het benaderen van de havik, ga ik dan weer een stukje naar en links en 

dan weer een stukje naar rechts om een zo'n vrij mogelijk uitzicht te krijgen.

Een meter of 7 zit er nog tussen ons beide en ik ben ik afwachting wat er gaat komen.

Hoewel de havik mij wel in de gaten houdt, trekt hij zich niets van mij aan.

Echt een supermoment.

Dan gebeurt waar ik al een beetje voor vreesde.

Er komt een hond aan.

Ik zie mijn hele serie al de mist in gaan en als de hond dichterbij komt,

neemt de havik het zekere voor het onzekere en gaat op de vlucht.

Normaal zou ik de boel bij elkaar vloeken, maar nu ben ik al zo tevreden

met wat ik gezien heb, dat ik het maar gelaten accepteer.

De komende weken zal ik nog wel een paar kansen krijgen (hoop ik).

Hupsakee, op naar de grutto's!

Ik maak een rondje langs een aantal plekjes, waar je vanuit de auto de grutto's

op ooghoogte kunt fotograferen. Tenminste, als ze aanwezig zijn.

Ik zie heel af en toe een grutto in de verte, maar bij lange na niet 

de hoeveelheden die ik vorig jaar zag.

Ach, het is nog vroeg in het seizoen.

Als ik een stukje doorrijd, hoor ik de roep van de grutto betrekkelijk dichtbij.

Grutto (vrouw)

Vorig jaar werd dit stukje weiland ook bewoond door een paartje en 

ik ben eigenlijk wel benieuwd of dit hetzelfde paartje is.

Ik ben niet zo'n voorstander voor het ringen van vogels, maar nu had dat

wel een uitkomst geweest. 

Dat is dan wel weer 1 van de voordelen van het ringen.

Dat we dit soort dingen te weten komen en daarom vogels beter kunnen beschermen.

Grutto (man)

Het mannetje is niet ver weg en na een minuut of tien wachten, komt ook hij dichterbij. 

Hopelijk komt er ook nog een paartje op de plekken waar ik op ooghoogte kan fotograferen.

Over een week of twee zijn de mannetjes weer mooi op kleur en dan nog

maar eens een keertje langsrijden.

Omdat ik nu toch in de polder ben, rijd ik even een rondje langs verschillende plekjes.

Wulp

Mijn oog valt op een klein groepje wulpen, enkel en alleen omdat er toevallig eentje beweegt.

Het zijn best grote vogels, maar je ziet ze zo over het hoofd.

Een lekkere worm als snack

Grappig toch dat iedere weidevogel een ander soort snavel heeft en toch ongeveer 

dezelfde prooien eet.

Paartje Zilvermeeuwen

Op de plek waar ik de grutto's graag zou willen zien, ligt dit paartje zilvermeeuwen.

Nou maar hopen dat deze hier niet gaan nestelen, want dan zullen de grutto's wel

verjaagd worden.

Leuk is het om de wisseling van de wacht te zien op een paar vierkante kilometers. 

Deze Grote Zilverreiger is al bijna in zijn zomerkleed en

deze grote Zilverreiger is nog in volledig winterkleed.

Let op de kleur van de snavel en de poten.

Nog zo'n plaatje waarop de wisseling betrekking heeft.

De smienten (links) zijn wintergasten en zullen snel vertrekken richting de broedgebieden,

terwijl de lepelaars net aankomen vanuit hun overwinteringsgebieden in het zuiden.

De aalscholver (rechts) is een standvogel en verblijft het hele jaar in Nederland.

Op de terugweg naar huis kom ik nog een biddend torenvalkje tegen.

Met een beetje handig manoeuvreren kan ik de auto zodanig neerzetten,

dat ik de valk met de kop in de wind zie naderen.

Een vogel wil nou eenmaal graag de wind op de kop hebben en

als je dat eenmaal weet kun je er dus rekening mee houden.

Gelukkig komt er net op dat moment geen fietser of ander verkeer langs en

blijft de torenvalk heerlijk boven mij in de lucht hangen.

Vanwege het weinige zonlicht moet ik wel flink over belichten,

maar in de nabewerking komen de kleuren gelukkig weer aardig tevoorschijn.

Als de zon eenmaal een beetje doorbreekt, ga ik ook even kijken of

de sperwers alweer de lente in hun kop hebben.

Sperwer (man) rekt en strekt.

Het mannetje zie ik bijna direct, maar het vrouwtje is nergens te bekennen,

Helaas is het stukje bos waarin de sperwers nestelen geheel afgezet.

Er gaat flink gewerkt worden in en rondom het bosje,

dus is mijn verwachting dat de sperwers ergens anders hun onderkomen zullen zoeken.

Sperwer in de aanvalshouding

Vlak voor ik vertrek, zie ik de sperwer in de aanvalshouding schieten.

Het wegvliegen gaat zo snel, dat de foto's net niet mooi genoeg zijn voor mij om te plaatsen.

Misschien heb ik een volgende keer meer geluk.

In de een volgend blog dus aandacht voor de foto's van de middagsessie van vorige week.

Tot de volgende keer,

René