Op Safari

Jachtluipaard

We hebben gratis toegangkaartjes via één of andere loterij gewonnen voor 

het safaripark Beekse Bergen.

Daar maken we natuurlijk graag gebruik van, maar het is dan altijd een kwestie

van een geschikte dag uitzoeken. We besluiten om op de laatste dag van de voorjaarsvakantie

te gaan en dat blijkt bij aankomst niet zo'n goed idee te zijn.

Het is werkelijk afgeladen .

Omdat het toch bijna anderhalf rijden is, is omkeren niet direct de beste optie.

Waarschijnlijk splitst de menigte zich toch wel snel op en dan merk je niet zoveel van de drukte.

Maar ja, als de safariboot niet vaart in de winter en het toch wel behoorlijk koud is

om te voet te gaan, gaan de meeste mensen dus met de auto door het park.

Ik sluit maar aan in de rij en hoop er het beste van.

Gelukkig ben ik net op tijd op de juiste plek, want de cheetah's laten zich prachtig zien.

Tenminste......... aan de mensen die 30 auto's voor mij staan.

Langzaam maar zeker schuif ik op in de rij en dan gaat 1 van de cheetah's

heerlijk languit liggen op een klein heuveltje.

Mooier kan bijna niet. Alleen qua achtergrond moet ik een beetje schipperen.

Een naaldboom behoort nou niet echt tot het natuurlijke habitat van de jachtluipaard.

Uiteraard gaat het raampje naar beneden en de rijstzak op het portier.

Daar zijn de andere familieleden (vrouw en twee dochters) minder blij mee, als

1 van de cheetah's besluit om een blokje om te gaan en vlak langs de auto komt lopen.

Als het dier nog dichterbij komt, besluit ik dat het raampje inderdaad beter iets omhoog kan.

Ik heb het vermoeden dat het bijna etenstijd was, want ook de andere cheetah's

komen opeens in beweging. 

Als de laatste aan ons voorbij loopt wordt het tijd om verder te gaan.

Terwijl we door het safaripark heen rijden, blijkt het niet bepaald de beste tijd

te zijn voor een bezoekje aan Beekse Bergen. 

Het ziet er allemaal een beetje troosteloos uit en omdat ze overal aanpassingen 

aan het aanbrengen zijn, zijn er een hoop dieren verplaatst.

En daar komt bij, dat een hoop dieren met dit weer ook liever binnen zitten.

Bovenstaande foto van de twee stoeiende jonge bokjes is dan ook de enige die ik maak

tijdens de autosafari. Volgende keer maar weer in het voorjaar.

Omdat de boot ook niet vaart in de winter, gaan we maar te voet.

We hebben wel eens een gedeelte van de wandelsafari gedaan, maar nooit

de hele route. Het blijkt nog best een flinke tippel.

Mantelbaviaan

De groep mantelbavianen is erg onrustig.

Omdat ze constant het hele gebied doorlopen, is de kans op een mooie foto erg groot.

Dan is het wel een beetje jammer dat de rest van de familie niet dezelfde hobby heeft.

Alleen mijn jongste dochter loopt constant mee te fotograferen, maar de rest wil graag verder.

Hoewel ik af en toe een paring zie, maar niet goed kan vastleggen, hobbel ik maar met

de rest van de familie mee. Tsja, ik kan hier nog wel een uur blijven zitten, maar ja.

Gibbons

(zwangere?) Hyena

Krokodil (vanachter glas)

Als we even iets zitten te eten, zie ik de nijlpaarden buiten staan.

Al heel lang wil ik graag een foto maken van een Nijlpaard met open gesperde bek.

Net voordat het eten binnen is en we weer verder gaan, worden de nijlpaarden

jammer genoeg naar binnen gehaald door een verzorger.

Nijlpaard

Binnen is het toch een stuk lastiger om een scherpe foto te maken zonder de flitser te gebruiken.

Een paar keer zie ik een open gesperde bek, maar de foto's zijn gewoon niet goed genoeg.

Ooievaars

De ooievaars hebben duidelijk de lente in hun bol.

Ik zie verschillende paartjes en die staan heerlijk te knuffelen.

Nog geen paringen, maar Love is duidelijk in the air.

Eigenlijk hoor je hier een strakblauwe hemel als achtergrond te hebben,

want dan komen de kleuren van de ooievaar zo mooi tot z'n recht.

Stokstaartje

Stokstaartjes vond ik altijd van die lieve diertjes.

Een soort knuffeldiertjes.

Tot vandaag..........

Zo zie je ze meestal. Op de uitkijk en speurend naar gevaar.

Ik dacht altijd dat stokstaartjes insecteneters waren.

Torren en schorpioenen waren toch hun eten?

Ik was dan ook verbaasd dat de dierenverzorger op een bepaald onthoofde muizen in het hok gooide.

De muizen werden letterlijk uit elkaar getrokken.

Fascinerend om te zien en zeker als de een zijn muis op heeft en

nog steeds honger heeft.

Maar de tijd om naar huis te gaan komt dichterbij en we moeten nog langs de tijgers.

Dit is toch wel een van mijn favoriete dieren.

De kracht die er van zo'n dier afstraalt is enorm en 

toch is de tijger ook erg sierlijk en soepel.

Ook hier kan ik wel een uurtje doorbrengen, maar het is koud en de warme auto 

heeft een grote aantrekkingskracht. 

Dus op naar Amsterdam maar weer en hoewel eht allemaal ietsje tegenviel,

was het toch wel een geslaagde dag.

Een volgende keer toch nog wat watervogels zoals:

Deze Aalscholver

Tot de volgende keer,

René