Grutto's

Grutto (man)

Sinds een paar weken zijn de grutto's weer in Nederland en ieder jaar is het weer leuk 

om ze te fotograferen. De koning van de weidevogels blijft een zeer fotogenieke vogel.

Als de grutto's aankomen in Nederland kun je ze in grote groepen tegenkomen op

bepaalde plekken. Het landje van Gruiters en het Landje van Geijsel zijn bekende weilanden.

Ondergelopen stukjes land waar o.a. de grutto's eerst weer op krachten kunnen komen.

Ze moeten hun verbruikte reserves aanvullen, voordat ze aan nageslacht gaan denken.

Zijn ze eenmaal weer op gewicht dan verspreiden de grutto's zich en 

worden paartjes gevormd. 

Op dit moment nemen de paartjes hun gebieden in en komen

de mannetjes mooi op kleur.

Een bekend gebied waar veel mensen grutto's fotograferen is in de Eempolders.

Ik ga liever naar een andere polder, omdat ik daar een weggetje ken,

waar je de grutto's makkelijk dichtbij en op ooghoogte kunt fotograferen.

Tenminste,......... als ze op de juiste plekjes zitten.

De plek is zo ideaal, omdat je vanuit de auto kunt fotograferen en de weg is lager

gelegen dan het weiland. Komt bij dat een sloot een natuurlijke grens opwerpt,

waardoor de vogels zich veilig voelen en geen vluchtgedrag vertonen.

Ze blijven volledig op hun gemak.

Sinds een week hebben de grutto's hier paartjes gevormd en de juiste plekken in beslag genomen.

Tureluur

Maar behalve grutto's zitten hier ook tureluurs, scholekster, kemphanen, kieviten en watersnippen.

Uiteraard trekken dit soort vogels weer de nodige rovers aan.

Tureluur

Hoewel er hier ook wel een enkele vos rondwandelt, zijn het toch vooral de roofvogels

die hier de nodige slachtoffers maken.

Buizerds en kiekendieven zie je hier regelmatig.

Maar ook haviken, hermelijnen en wezels zoeken hier naar prooien.

En niet te vergeten........ de diverse soorten reigers.

Het grote voordeel van deze plek is, is dat de boeren erg vogelgezind zijn.

Het maaien wordt uitgesteld, het vee komt iets later de wei in en nesten worden gemarkeerd.

Voor mij is het erg belangrijk, dat het niet zo druk is met fotografen.

Alertheid is geboden met al die roofvogels

Ieder jaar is het weer leuk om de grutto's te bekijken, maar als je al een aantal jaren vogels fotografeert, is het lastig om met iets anders te komen.

Even een dutje, maar wel op blijven letten,

Grutto (vrouw)

Hoewel de dames ietsje saaier zijn qua kleur, maak ik er toch ieder jaar weer vele foto's van.

Gewoon omdat het mooie vogels zijn en ze blijven boeien.

Het poetsen van de borstveren blijft een lastige klus.

In de omgeving van het weggetje zitten verschillende paartjes grutto's

Maar ze zijn maar fotografeerbaar aan 1 kant van de weg.

Op een stukje van een paar honderd meter zitten 4 paartjes.

Eerst rij ik altijd het hele weggetje af, om te zien waar ik het beste kan fotograferen.

Het ene stukje weiland is mooier dan het andere en de ene grutto is mooier dan de andere.

Dan moet je ook nog een beetje mazzel hebben met het weer.

Maar ook met minder weer blijft het een belevenis.

De roep van de grutto is weer overal te horen, maar er zijn meer bekende geluiden te horen.

Die van de tureluur,

Witte kwikstaart

Maar ook de witte kwikstaarten laten zich flink horen en zien.

Omdat de grutto's niet veel anders doen dan eten, ga ik een iets groter rondje maken.

Gewoon even langs een aantal plekjes rijden, waarvan ik weet dat de kans op een leuke

ontmoeting erg groot is.

Paartje fazanten

Op de plek waar ik op een grote zilverreiger of roerdomp hoop, loopt dit paartje fazanten.

Ook hier is de vrouw een stuk onopvallender dan de man.

Tsja, als je op de eieren moet zitten, dan moet je natuurlijk niet opvallen.

OP een aantal vaste plekken in de polder kun je torenvalken tegenkomen.

Met noorderwind zit je helemaal goed als je vanuit de auto fotografeert.

Bijna iedere vogel heeft het liefst zijn kop in de wind en de torenvalk is daar geen uitzondering op.

Met de wind uit het noorden blijven ze heerlijk in de lucht hangen met hun kop naar je toe,

Biddende Torenvalk

Helaas moet ik ook behoorlijk tegen de zon in fotograferen en dat blijft toch lastig qua belichten.

Met een beetje manoeuvreren lukt het vaak wel om behoorlijk uit te komen t.o.v. de zon.

maar het kost een hoop tijd met nabewerken om de kleuren terug te halen.

Als de tijd begint te dringen en ik naar huis moet,

besluit ik toch nog 1x over het weggetje te rijden.

De grutto's zijn nog steeds bezig met zoeken naar voedsel, op de meest onmogelijke plekken.

De komende weken zal ik nog regelmatig over het weggetje rijden en hopelijk

de kans krijgen om bijzondere momenten vast te leggen.

O ja, deze kwam ik op de terugweg nog tegen ;-)

Goudhaantje

Tot de volgende keer,

René